Pakjes!

Volwassen of niet, ik ben een pakjesmens en geef het maar al te graag toe :-p
Ik vind het nog steeds even fijn als toen ik klein was om te raden wat ik ga krijgen en vind verrassingen en cadeautjes nu eenmaal enorm leuk :-)

Wat ik sinds Kerst weer rijker ben:

* DVD Finding Neverland
* DVD Merlin
* DVD Pirates of the Carribean 3
* DVD Ratatouille
* Soundtrack Corpse Bride
* Soundtrack Nightmare before Christmas
* Douche- en badspulletjes
* Manicureset
* Parfum
* Sokken
* Zwarte decoratiestof
* Zwart golfje
* Pixie
* Grote chocoladefondueset
* Volume 3, 4, 5 en 6 van Full Metal Alchemist

Dat waren dus heel veel pakjes om open te maken ;-)
Nog een keertje bedankt iedereen!!

De laatste weken stage

De weken voor de kerstvakantie waren erg druk op de school: ik had mijn eerste echte intakegesprek met ouders dat volledig onder mijn leiding viel, ik moest van twee leerlingen de onderzoeken afronden en daarbovenop een derde onderzoek opstarten naar dyslexie. Dat maakte dat ik gedurende 2 weken aan de lopende band een test moest afnemen, een observatie moest doen, een gesprek met iemand moest houden, een vergadering bijwonen, een verslag moest maken, een test scoren, plannen hoe ik hierbij overal te werk zou gaan, brieven opstellen voor ouders, ... En dit allemaal zo goed als geheel zelfstandig met 2 keer een kort overlegmoment.

Of het haalbaar was voor de kerstvakantie? Nu ja, we deden natuurlijk steeds ons best om er zoveel mogelijk uit te halen. De nodige Sint- en Kerstvoorbereidingen en -feestjes maakten het spannend om de kinderen te testen. Die situaties brengen namelijk de nodige stress en spanningen bij de kinderen met zich mee ;-)
Ik had nu gewoon even de pech dat alles op een hoopje bij elkaar kwam in de laatste weken voor de kerstvakantie. Alles door elkaar en tegelijk doen vergt net iets meer aandacht en inspanningen dan wanneer je het netjes één voor één kan aanpakken. Als daar dan ook nog Sint, Kerst en af en toe een zieke of te late leerling/leerkracht/andere die je dan net nodig hebt, zorgt dat ook wel soms voor de nodige stresstoestanden bij jezelf.

Hoe dan ook, het intakegesprek was goed verlopen. Mijn begeleider was hier ook tevreden over. Het enige waarop ik moest letten was dat ik in de toekomst iets minder moest vasthouden aan de vooropgestelde leidraad met vragen en ook wel wat zekerder van mezelf mocht zijn, maar dat komt wel met meer ervaring zei hij.
Wat de onderzoeken betreft: het intelligentieonderzoek van leerling 1 verliep vlot. Ik heb slechts 2 testmomenten moeten inlassen en het jongetje in kwestie werkte erg goed mee. Ik vond het wel eens fijn om een leerling te testen met een gemiddelde intelligentie. Dat scheelt toch wat omdat je dan niet zo snel moet afbreken bij elke subtest.
Leerling 2 was van een andere orde... Dit onderzoek hield niet alleen een intelligentieonderzoek in, maar ook gedrag en het sociaal-emotionele. Dat klinkt interessant, maar is niet zo simpel bij een koppig jongetje dat er niet altijd evenveel zin in heeft. Bij hem heb ik dan ook ontzettend veel positieve commentaar moeten geven en spelletjes gespeeld ter bevordering van de motivatie. Ik kon zijn gedrag ook wel begrijpen, het is een van 'mijn leeskindjes' en ik ken hem ondertussen wel. Hij vindt het steeds erg leuk als ik hem kom ophalen, maar het is niet simpel om vragen te beantwoorden als je het niet kan verwoorden. Zoiets werkt vrij frustrerend...

Deze 2 onderzoeken zijn gelukkig volledig afgerond, nu alleen nog het verslag klaar krijgen. Het "stomme" is dat je hieraan enkel kan werken op school, omdat daar alle nodige materialen en gegevens aanwezig zijn. Dat had als gevolg dat ik 2 weken lang bij de laatsten was om 's avonds de school te verlaten. Ik heb de conciërge wel verwittigd dat het mijn laatste weken zijn en dat het even druk is. Het is een hele vriendelijke man die af en toe een kijkje komt nemen om te vragen hoe het gaat. Hij is ook zo lief om de kluis niet af sluiten voordat ik weg ben, zodat ik de laptop kan gebruiken totdat ik echt vertrek.
Mijn verslagen waren nog niet helemaal klaar vrijdag, maar de psychologe heeft er wel al naar gekeken en alvast feedback gegeven. De grote lijnen zaten goed en ik mag haar altijd mailen tijdens de vakantie om vragen te stellen omdat de deadline toch wel erg dichtbij komt...

Het derde onderzoek valt af te wachten, ik heb het opgestart, testen afgenomen en gescoord, de nodige gegevens verzameld, maar nog niet de tijd gehad om hiervan alvast een mooi verslag te maken. Ik heb wel doorgegeven dat ik het niet ga afkrijgen, wat ik wel heel jammer vind. Als je iets opstart, wil je het toch altijd graag zelf afmaken en weten hoe het afloopt. Het is echter veel te uitgebreid en ik ben toch wel tevreden dat ik al een heel gedeelte van het onderzoek zelf heb kunnen doen, ondanks de grote tijdsdruk. Nu moet ik alleen even prioriteit geven aan het definitief afronden van de andere 2 onderzoeken en dan kijken wat ik nog verder kan doen aan het derde.

Erg drukke tijden voor de stage, maar ik ga het toch missen over enkele weken...

Lord of the Rings, maar dan met vogeltjes

Onlangs heb ik het boek De Vloek van de Eksters van Clive Woodall uitgelezen. Ik heb het vorig jaar op Het Boekenfestijn gekocht voor een paar euro en het leek me wel een leuk boek om te lezen tijdens de treinreis naar huis.
Daarmee is het dan ook gezegd: je moet er niet te veel van verwachten, het is geen superboek dat je moet aanbevelen bij iedereen...

Het verhaal gaat over Kirrick, het laatste roodborstje dat nog rondvliegt in Vleugelrijk. Omdat de eksters de macht in vleugelrijk willen overnemen en alle kleine vogelsoorten uitroeien (de andere komen daarna wel aan de beurt), slaat Kirrick op de vlucht naar veiligere oorden. Hij komt in contact met de wijze uil Tomar en samen bedenken ze wat om de moordende eksters te stoppen. Kirrick vertrekt op een missie om sterke bondgenoten te zoeken (denk aan onder andere adelaars en zeemeeuwen), die samen met de Hoge Uilenraad de strijd willen aangaan om de eksters te verslaan.

Vriendschap, avontuur, liefde, wraak, haat en een heuse veldslag, het kan ook allemaal bij de vogeltjes voorkomen. Disney heeft alvast de filmrechten gekocht!

Gevuld weekend

Zaterdag zijn mama en papa een keertje een bezoekje komen brengen hier in Utrecht. Met z'n drieën hebben we de Winkelexpress-bus genomen richting stadscentrum. Daar heb ik ze even rondgeleid langs de Oude Gracht, waarna we opgesplitst zijn. Papa ging het centrum wat verkennen, terwijl mama en ik het winkelcentrum indoken. Ze was wel wat onder de indruk van het winkelcentrum en omringende winkelstraten. Toch een verschil met de andere steden die we gewend zijn :-) Het was er ook wel druk, al die shoppende mensen die nog kerstcadeaus moeten vinden en een nieuwe outfit voor de feestdagen...
Papa vond het centrum wel mooi, maar vond het toch wat druk. "Hier kunde verdorie nog niet op uw gemak rondlopen zoals in Hasselt, 't er hangen overal minstens 2 fietsers in uwe nek".
Tja, in Utrecht verplaatst men zich met de fiets en stopt men voor niemand...

Vandaag heb ik bezoek gehad van Helga. 's Middags kwam ze al aan in het station van Utrecht Centraal, dat ze net een luchthaven vond :-D
Eerst hebben we een pizzabroodje gegeten, waar veel te veel grote ajuinbrokken en een vieze dikke wormachtige sojascheut verstopt zaten onder het gesmolten laagje kaas. Iemand die me goed kent, weet hoe ik dit heb opgegeten... ;-)
Daarna zijn we door het winkelcentrum richting Vredenburg gewandeld, waar een hels kabaal ons tegemoet kwam. Dichterbij gekomen, bleek het te gaan om 3 muziekgroepjes, die doorheen de stad trokken en om beurt muziek speelden, waarbij de andere groepjes volop mee dansten op het ritme. Zomerse muziek in de naderende kerstperiode, het zorgde voor een vreemd maar leuk sfeertje bij de mensen :-)
De tocht ging verder langs de Oude Gracht, waar we een tussenstop maakte bij de Winkel van Sinkel voor een lekere warme chocomelk. Van daaruit ging het verder door het centrum en zijn we ook even binnengesprongen bij Labyrinth. Afsluiten deden we in Mc Donald's waar we nog wat nagepraat hebben en dan zijn we terug richting station getrokken. Nadat we minstens drie zeer vreemde figuren tegenkwamen, hebben we afscheid genomen op het perron, heb ik Helga uitgezwaaid en ben ik met de bus terug naar kot vertrokken.

Het was ontzettend koud, maar de mooie herfstzon en het leuke bezoek maakten er een geweldig leuk weekend van!

Foto's op Picasa.

Het is gebeurd...

Na 16 jaar op de eerste plaats van Donna's top 2000 vertoefd te hebben, is Queen medogenloos naar de tweede plaats verstoten door Bryan Adams' "Summer of 69"...

Nu vind ik niet dat Queens "Bohemian Rhapsody" het beste nummer allertijden is, maar Bryan Adams met zijn zomer? Bah neen!
Als trouwe fan van U2 roep ik alvast iedereen op om volgend jaar met z'n allen voor "With or Without you" te stemmen!

Ja, ik geef toe, ik ben een lijstjesmens en volg elk jaar trouw met spanning -traditioneel op Oudejaar samen met Stijn, nu via de internetradio in Utrecht- de afloop van de top 2000.

De top 10 van dit jaar:
01. Summer of 69 - Bryan Adams
02. Bohemian Rhapsody - Queen
03. Mia - Gorky
04. Nothing Else Matters - Metallica
05. With or Without You -U2
06. Child in Time - Deep Purple
07. Afscheid van een Vriend - Clouseau
08. Smells Like Teen Spirit - Nirvana
09. Iris - Goo Goo Dolls
10. Paradiseby the Dashboard Light - Meat Loaf

Mijn persoonlijke top 10:
01. With or Without You - U2
02. Silence - Delerium
03. Iris - Goo Goo Dolls
04. Nothing Else Matters - Metallica
05. Enjoy the Silence - Depeche Mode
06. Faithless - Insomnia
07. Angels - Robbie Williams
08. Dancing Queen - Abba
09. I Don't Want to Miss a Thing - Aerosmith
10. Imagine - John Lennon

Note to self

*Ga niet meer naar het winkelcentrum in Utrecht zonder geldige reden.*

De kerstperiode is een dure tijd...

Maar iedereen gaat blij zijn met de cadeautjes! :-)

Waarom Jezus stom is

Op de school waar ik stage loop, zit een hele melting pot van culturen, godsdiensten en etniciteiten bij elkaar. Dat kan soms hevige 'discussies' opleveren tussen de leerlingen onderling.
Zo is er bijvoorbeeld een Turks jongetje dat absoluut tegen alles is wat niet met Islam te maken heeft. Sinterklaas kan niet, Kerst is stom en Jezus is al helemaal stom. In ruzie met Nederlandse kinderen wordt dat dan onder andere geuit met "Jij met je f*cking Jezus!" en nog meer van dat.

Nu had hij onlangs een kerstbal stuk gegooid terwijl hij zat te schreeuwen hoe stom de kerstboom wel niet was. Toen ik hem vroeg waarom hij nu precies zo gekant was tegen al die dingen, antwoordde hij dat hij dat was omdat hij in God gelooft. Daarna vroeg hij mij of ik ook in God geloofde, of dat ik in Jezus geloofde en varken at. Ik gaf hem het antwoord dat ik het eigenlijk niet echt wist (we gaan niet te diepzinnig doen tegen negenjarige jongetjes die alleen hun eigen visie zien) en soms wel eens een beetje varkensvlees at. Omdat hij daarop zei dat ik toch maar best in God moest gaan geloven, vroeg ik hem waarom ik dat dan moest doen en waarom hij dat deed.
Het antwoord:

"Wel, als je in God gelooft, dan kan je nog leven als je dood bent.
En als je in Jezus gelooft en ook bier drinkt en varken eet, dan ga je naar het vuur!"

Iedereen overtuigd?

Argh!

Testafnames van kleine verwende jongetjes die daarbovenop nog eens probleemgedrag vertonen en extra koppig zijn, zijn vermoeiend!

Opmerkingen als

"Neen, je mag niet op de tafel staan. Je mag ook niet de panelen van het plafond losgooien. Het is niet lief van je om zo over andere kinderen te praten. Neen, je mag niet op het blad krassen..."

worden continu afgewisseld met

"Wat heb je dat goed gedaan! Wat kan jij goed werken! Wat leuk dat je zo goed je best doet! Nog heel eventjes doorwerken en dan mag je een spelletje spelen."

Dat afwisselend corrigeren en de hemel in prijzen blijft toch wel een intensieve bezigheid...

2007...

...wat een jaar.

Bomma gestorven in april, tante line in het ziekenhuis in september, mama een zware operatie in oktober, tante line gecremeerd in november en nu vandaag het bedrijf waar papa werkt failliet.

Laat 2008 wat vrolijker nieuws in petto hebben...

Rotterdam

Dit zijn de gebouwen in Rotterdam waarop ik vrijdagavond uitkijk tijdens het wachten op de trein:

Een trein van de NS kan soms een beetje spooky zijn:

En over de talrijke K-woorden die ik vrijdagavond hardop heb geuit tijdens het op- en aflopen van de trappen in Antwerpen Centraal (hoe durven ze het om mijn treinen te annuleren?!) ga ik het deze keer niet hebben.

Foto's Rotterdam te vinden op Picasa en enkele op Flickr.

Koekhappen

Vorige vrijdag was juf Ineke van Groep D jarig. Daarom werd er de hele dag feest gevierd in de klas. In de namiddag ben ik hen daarbij gaan vergezellen. Eerst hebben we een spannend spelletje bingo gespeeld waarbij alle kinderen prijzen konden winnen en daarna hebben Anna en ik hen laten koekhappen. Tijdens dat koekhappen schoot het me bij de laatste ronde te binnen dat ik eigenlijk mijn fototoestel nog in mijn tas had zitten. Dat heeft nog enkele leuke foto's opgeleverd :-)

Na het koekhappen was het tijd voor de wekelijkse thee met koekjes. Twee kinderen hadden cakejes en koekjes bij en daarnaast waren er nog een heleboel snoepjes, pepernoten, popcorn en chips. Alles werd duchtig naar binnengespeeld terwijl ze dvd mochten kijken.
Dat die kinderen niet ziek geworden zijn...

Koekhappen

Een stukje van Groep D

Meer foto's op Picasa.

Ghostbusters!?

Mijn broertje op het werk, voor één keer niet in zijn fluo-oranje maar in een spierwit pak:

Sinterklaas

Traditiegetrouw viert heel Nederland op 5 december de verjaardag van Sinterklaas. Steevast gaat dat samen met het uitdelen van chocoladeletters, marsepein, speculaas en natuurlijk pepernoten. Iedereen maakt surprises (= bijvoorbeeld kartonnen doos waarvan je iets leuk knutselt met een pakje in), schrijft gedichtjes en geeft cadeautjes aan elkaar.

Bij ons op de school kreeg elke medewerker een chocoladeletter met een geschreven gedichtje:

Beste medewerker,

De Sint zei tegen de Pieten,
Dat het moeilijk is om te blijven genieten.
Mogelijk haalt chocola het geluksgevoel weer boven,
En is het een maniertje om jullie te loven,
Maar voor de goede inzet en het geduld,
Blijft de Sint altijd in de schuld.

We hopen toch dat je er van geniet,
De groeten van de rijm- en werkpiet.

Is het niet de goede smaak - niet huilen,
Een aantal mag puur voor melk ruilen.
Op=op, zolang het kan.
Vervoeg je maar bij Herreman.

Verder lagen er nog andere lekkernijen op de tafel in de leraarskamer en natuurlijk kwam de Sint met zijn Pieten op bezoek!
Aangezien er op een dag als vandaag alleen maar leuke dingen gedaan worden, heb ik de hele tijd geholpen in de klas waarin ik 8 "leeskindjes" heb en waar ik ook elke vrijdagnamiddag zit.
Ondanks alle spanningen, chaos en zelfs angstgevoelens voor het onvoorspelbare bij sommige kinderen, is de dag heel leuk verlopen. Het was een gezellige drukte en iedereen heeft veel plezier gemaakt :-)

Foto's op Picasa.

Update

Zoals beloofd:

Foto's van het weekendje Utrecht!

Oeps...

Ik had het kunnen weten... Nadat ik samen met de stagiaire psychologie al zoveel fouten en slordigheden in de leerlingendossiers heb ontdekt, zou net ik op mijn hoede moeten zijn en weten dat je nooit zomaar mag vertrouwen op de dossiergegevens...

Ik moest een afspraak vastleggen met een ouder voor een gesprek op school. Dat is op zich natuurlijk niet zo erg. Ik graai dus het betreffende dossier uit de kast, sla de flap met gegevens open en toets het nummer in van de contactpersoon. Aangezien het de GSM-nummer van de moeder was, wist ik zo goed als zeker dat ik een vrouw aan de lijn zou krijgen. Toen er dan toch een man bleek op te nemen, vroeg ik netjes of het mogelijk zou zijn om mevrouw X aan de lijn te krijgen. En toen... Even stilte... Ik hoorde de man aan de andere kant van de lijn de naam enkele keren vragend voor zichzelf herhalen en toen ie eindelijk een moment van verheldering had, begon ie plots hardop te lachen.
Bleek dat ik de ex-vriend aan de lijn had... Ik vond het eigenlijk wel gênant, maar de man in kwestie vond de vergissing helemaal niet erg, wenste me nog een prettige avond en ging hartelijk door met lachen...

De trein

Vrijdagavond heb ik het record verbroken: maar liefst 5,5 uur onderweg voordat ik effectief thuis was! Trein in Rotterdam had eerst vertraging, daarna nog extra vertraging en werd uiteindelijk gewoon fijn geannuleerd.

Gevolg: de mensen die anders verspreid zijn over 2 tijdstippen, moesten allemaal op dezelfde vertraagde internationale trein van Amsterdam naar Brussel.
Eerst wilde de trein in Rotterdam niet vertrekken omdat er nog veel mensen op het perron stonden en kwamen de conducteurs maar liefst 3 keer voorbij de trein gelopen, terwijl ze op de raampjes klopten en duidelijk maakten dat iedereen moest doorschuiven. Ondertussen riep een andere tot 3 keer toe geïrriteerd door de luidsprekers dat de trein niet zou vertrekken indien er niet goed werd doorgeschoven. Dat had dan weer het gevolg dat mensen boos werden; men kon moeilijk in elkaars nek gaan zitten...

Een half uur later werd er opnieuw een boodschap door de luidsprekers geknald: "Beste mensen, de trein zit te vol, zo kunnen we niet vertrekken. Reizigers die naar Dordrecht en Roosendaal willen sporen, gelieve de nationale treinen te nemen zodat de mensen die naar België willen op de trein kunnen blijven zitten."

Nu hadden ze echter eerst de trein zo vol gestouwd, dat de mensen die wel wilden uitstappen, er gewoonweg niet meer uit konden! Ik weet niet waar er uiteindelijk mensen (letterlijk) uitgekropen zijn, maar een kwartiertje later zijn ze dan toch eindelijk vertrokken...

Door die enorme vertraging liep ik in Antwerpen natuurlijk zowel de trein naar Diest als naar Aarschot mis... Omdat ik absoluut geen zin had in nog een extra uur de koude te trotseren, ben ik dan maar op de eerste trein gestapt die naar een stad in gekende "thuisomgeving" reed. En zo kwamen we nog een keertje in het -nog steeds onafgewerkte- station van Leuven terecht :-)

Onder water

Ik heb al de hele dag het gevoel dat ik naar de diepere oorden van een zwembad duik...
Een zware verkoudheid hebben is niet fijn!

Wel lief: vanmiddag bij de leesles van ons zwakke meisje op de school, had ik even een geweldige niesbui. Het niezen op zich was niet genoeg en ging gepaard met tranende ogen.
Meisje heel bezorgd: "Juf, traan! Daar! Juf, verdriet?"
Ik: "Neenee, juf is een beetje ziek en verkouden."
Meisje: "Juf, ik best doen! Dan juf blij?"

Ze kunnen soms toch wel lief zijn hoor :-)

Elf Fantasy Fair 2008

Even reclame maken voor de Elf Fantasy Fair:

Noteer het zeker en vast in je agenda, want het is de moeite!!
Meer info op hun vernieuwde website.

Weekend

Afgelopen vrijdag hadden al mijn leesgroepjes hun stickerkaart volgespaard, wat betekende dat het tijd was voor een beloning. 2 groepjes hadden gekozen voor een groot memory-spel met dino's, het derde groepje koos voor extra buitenspelen. De spelletjes memory verliepen rustig en leuk, het buitenspelen was heel vermoeiend. Het is niet zo evident om die snelle jongetjes te vangen met tikkertje, maar de kinderen vonden het wel super.

Zaterdag zijn Stijn, Carolien en Dries naar hier gekomen voor het weekend. Zaterdag hebben we wat rondgelopen in de stad en hebben we een typisch toeristisch boottochtje gemaakt over de Oude Gracht en de Singels. We zaten omgeven door een groepje Nederlanders van een of andere vereniging die het niet konden laten om opmerkingen te geven, waardoor er wel wat afgelachen werd. 's Avonds zijn we eerst gaan eten in een Indonesisch-Thais restaurant in een typische werfkelder aan de Oude Gracht en daarna zijn we enkele cocktails gaan drinken bij Broers. Het was wat aan het regenen toen we daar vertrokken, maar aangezien het onder het NH Hotel lag waar we zouden overnachten, was dat niet zo erg :-)

Zondag zijn we 's middags de Domtoren gaan beklimmen. Met z'n 112 meter geeft die een mooi uitzicht over de hele stad, maar daarvoor moet je dan wel eerst 465 trappen beklimmen...
Dat bleek achteraf wel beter mee te vallen dan ik eerst had gedacht. De steile trap omhoog van de Leeuw van Waterloo had me meer moeite gekost en die had slechts 226 treden...
Boven aangekomen was de harde wind heel koud aan de oortjes en wapperden de haren alle kanten uit, maar het uitzicht was wel de moeite!
Na de Domtoren zijn we even binnengelopen bij Labyrinth, de voormalige Elf Fantasy shop. Vervolgens werd de tocht verder gezet naar de Winkel van Sinkel, om gezellig iets te gaan drinken en een brownie te verorberen, om van daaruit naar het vernieuwde Spoorwegmuseum te trekken. Dat is wel de moeite waard om eens met kinderen naartoe te gaan. Ook voor kleine meisjes van 23 jaar waren er dingen genoeg om in en op te kruipen, dus leeftijd speelt geen rol ;-)
Vanuit het Spoorwegmuseum ging het weer richting hotel om alles bij elkaar te pakken en daarna op zoek te gaan naar een leuk restaurant om de avond af te sluiten. Aangezien Utrecht een hele grote stad is met massa's café'tjes en restaurantjes, is dat een missie op goed geluk. Caroliens oog viel op Opium, een restaurant dat er zowel gezellig als trendy uitzag en wat een schot in de roos bleek te zijn. Zowel de cocktails als het eten waren erg lekker (maar te veel) en ook het interieur was erg de moeite!

Toen ik vandaag verslag deed bij mijn collega-stagiaires op de school, vonden ze het een erg decadent weekend :-D Dat kan misschien wel zo zijn, maar het was in ieder geval heel leuk geweest!

Foto's volgen nog...

Druk druk druk

Een andere omschrijving is er niet voor de voorbije weken. De kinderen op school zijn ook enorm onrustig. De eerst werd dat verklaard door de naderende stormbuien, nu vragen ze zich af of de komst van onze goede vriend Sinterklaas er niet voor iets tussenzit...

Op school heb ik ondertussen mijn allereerste echte intelligentie-onderzoek helemaal afgerond. Jammer genoeg was het voor het meisje in kwestie niet echt een gunstige uitkomst, maar eerder een bevestiging van een vermoeden om haar door te verwijzen naar een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Nu moet alleen nog het oudergesprek plaatsvinden. Eerst werd geopperd dat ik de uiteenzetting van het onderzoek moest doen, maar omdat ik zelfs nog niet meegekeken heb bij zo'n gesprek en we niet wisten in welke mate de ouders Nederlands begrijpen, gaat de psychologe het toch maar voor haar rekening nemen. Ik ga me in ieder geval toch goed voorbereiden, want het zou niet de eerste keer zijn dat ik toch iets moet toelichten zonder verwittiging op voorhand...

Zo heb ik nog op de laatste maandelijkse commissie voor leerlingenbesprekingen onverwachts 2 leerlingendossiers moeten voorstellen en bespreken. In het begin van de vergadering zei mijn stagebegeleider opeens dat ie "zo brutaal geweest was om mijn naam er achter te zetten op de agenda". Gelukkig had ik mijn samenvattingen van hun dossiers uitgeprint voor mezelf en in mijn map steken, anders is het moeilijk om de situatie te schetsen met bijhorende details... Achteraf zei ie wel dat ik het goed en duidelijk gedaan had, maar volgende keer mag een andere stagiaire wel eens wat bespreken :-)

Met het lezen van de kindjes is er ook elke week spanning en avontuur. Ze zijn echt niet te voorspellen! Als je denkt dat ze rustig zullen zijn, zijn ze dat net helemaal niet... Vaak zijn er in de klas of op het plein hele situaties voorgevallen, wat ze dan de rest van de dag niet kunnen loslaten en zo lekker druk blijven. Als daar dan nog eens bijkomt dat een leerling van groepje mag veranderen omdat zijn niveau gestegen is, is dat geen goed idee als ie in een groepje met kinderen met een autismevorm terecht komt... Algemeen feit: auti-kindjes kunnen niet tegen verandering! Gevolg: kinderen worden gek van elkaar, haten elkaar en willen elkaar 'doodslaan'. Juf Annelies vindt dat dan weer geen goed idee en moet de kinderen kalmeren. Auti-kinderen kalmeren uiteindelijk, maar nieuwe jongen blijft lekker steekjes geven omdat ie het wel grappig vindt om de anderen op stang te jagen. En zo blijf je dan wel even zoet vooraleer je aan het lezen zelf kan beginnen. Je mag dan vooral niet je rust en kalmte verliezen, want als ze dat merken, ontploft de boel helemaal. Geduld hebben en droge antwoorden kunnen geven zijn dan goede eigenschappen. Je moet kort op de bal spelen in zo'n situaties.
En toch hebben ze al altijd hun tekstje gelezen en komen ze graag mee om te lezen. Vorige week hebben ze mij een beloningssticker gegeven omdat ze me een leuke juf vinden :-)

Met mijn 2 zwakke lezertjes die ik apart moet begeleiden met het leren lezen heb ik nog een aantal criteria gehaald. Ze zijn allebei zelfs kunnen starten in het volgende boekdeel! Dat geeft wel voldoening als je toch iets met ze kan bereiken :-)

De Remedial Teacher is blij met mijn hulp. Ik heb 10 leerlingen onder mijn hoede die anders geen begeleiding kunnen krijgen. Elke week ga ik even overleggen en elke keer zegt ze dat ze het leuk vindt dat ik er ben en vraagt ze of ik niet het hele jaar wil blijven. Tja, ik zou het wel willen, maar ik heb nu eenmaal les in het tweede semester...

Opgewekt en zorgzaam, nooit vragend,
nimmer klagend, altijd dragend
Moedig ging je door, steeds weer
tot op het laatste moment,
het wilde niet meer


De enige echte bomma die ik gehad heb.
Jammer genoeg mocht het niet meer zijn.

Ziekenhuizen

Nadat mijn groottante op intensieve zorgen in Diest beland is wegens een hartaanval en mijn broer een aantal onderzoeken heeft moeten laten doen in Gasthuisberg voor één of ander onverklaarbaar probleem met eten, ligt nu ook mijn mama na een operatie een nachtje in het ziekenhuis van Pellenberg.

Aangezien het niet de eerste keer is dat we thuis zo'n "ronde der ziekenhuizen" doen -al dan niet voor dezelfde persoon-, denk ik dat wij dringend een abonnement op ziekenhuizen moeten nemen...

Ah ziekenhuizen... We geraken er thuis niet vanaf :-S

oef...

Zonet gelezen:

Het concert van het Finse Nightwish dat zou plaatsvinden in de Ancienne Belgique op zondag 23 maart is verplaatst naar de Lotto Arena. De tickets vliegen als zoete broodjes de deur uit, met als gevolg dat het concert in de AB, vijf maanden voor de concertdatum, al quasi uitverkocht is. Omdat de vraag naar tickets blijft aanhouden, werd beslist om het concert in een grotere zaal te laten plaatsvinden zodat meer fans erbij kunnen zijn. De reeds aangekochte AB-tickets blijven geldig voor het concert in de Lotto Arena. De voorverkoop voor het concert in Antwerpen is nu gestart.

Meer info hier.

Goed dat we deze keer snel beslist hebben! ;-)

En nu vakantie!

Ook al vind ik het echt heel fijn om op de school te gaan werken, toch ben ik blij dat ik nu een weekje herfstvakantie heb! Elke dag heeft altijd wel iets in petto gehad en de kinderen zijn ontzettend druk, dus een weekje rust is wel mooi meegenomen :-)

Morgen komen Ina en Roeland op bezoek in Utrecht en brengen ze Stijn mee. Het is wel fijn om hen nog een keertje terug te zien, want dat is ondertussen toch al enkele maanden geleden... Benieuwd wat ze gaan vinden van het winkelcentrum hier :-)

Volgende week gaan Stijn en ik vier dagen letterlijk uitwaaien aan onze Belgische kust in Nieuwpoort. Ik ben er al een hele tijd niet meer geweest en ben toch een beetje benieuwd wat het te bieden heeft. We zijn de rustige duinen tussen Blankenberge en Zeebrugge nu toch al een aantal jaartjes gewend en het "heroplevende" Nieuwpoort gaat dan toch wel een groot contrast zijn denk ik. Voor Stijn zal het dan weer wennen zijn om vier volle dagen met mij in één studio opgescheept te zitten :-D

De rest van de week zal waarschijnlijk opgevuld worden met een Pixie-koopjacht en een zoektocht naar Manga en aanverwanten. Kwestie van het een beetje te verdelen tussen mij en Stijn ;-)

Het zal in ieder geval een week worden zonder wekkers die 's morgens aflopen vooraleer het licht is, zonder voorbereidingen, zonder vergaderingen, zonder moeilijke drukke kinderen (Stijn buiten beschouwing gelaten :-p), zonder agenda en zonder slechtslapend bed!

Dark Passion Play

Ik heb de laatste nieuwe van Nightwish nu toch al een aantal keer beluisterd en moet zeggen dat ik er wat meer van verwacht had, zeker omdat het zolang geduurd heeft vooraleer ie werd uitgebracht. Dat ie "anders" zou klinken, wisten we natuurlijk allemaal, maar de cd klinkt toch echt wel heel "anders". Sommige liedjes neigen volgens mij net iets teveel naar de popmuziek toe... En waar zitten de riffs van Emppu?! Gelukkig staan er wel wat goeie nummers op, maar ik vind het zeker niet één van hun beste cd's.

De tracklist:

1. The Poet And The Pendulum
2. Bye Bye Beautiful
3. Amaranth
4. Cadence Of Her Last Breath
5. Master Passion Greed
6. Eva
7. Sahara
8. Whoever Brings The Night
9. For The Heart I Once Had
10. The Islander
11. Last Of The Wilds
12. 7 Days To The Wolves
13. Meadows Of Heaven

The Poet And The Pendulum is het beste nummer op de cd. Het gaat verder in de lijn van Once en is het enige nummer waarvan ik de muziek op zich echt heel goed geschreven vind. Net omdat het in de lijn van Once ligt, denk ik wel dat het nummer beter geklonken zou hebben met alle drama van Tarja's stem. Op nummer twee zet ik Master Passion Greed: Marco rocks!
Voor de derde plaats heb ik niet echt een voorkeur, misschien een gedeelde plaats voor Bye Bye Beautiful, Amaranth en 7 Days To The Wolves. The Islander klinkt trouwens ook wel apart. Het is geschreven door Marco, akoestisch gespeeld en wekt een beetje een kampvuursfeertje op.

Wedstrijdje

Mijn medestagiaires en ik hadden voor de grap het idee om tussen iedereen (de stagiaire psychologie, de andere ortho-stagiaire, de stagiaire creatieve therapie en ik) een wedstrijdje te houden. Bedoeling was na twee maanden te kijken wie de meeste tekeningen van kinderen had gekregen.

De stand van zaken tot nu toe?
Creatieve therapie:1
Psychologie: 0
Ortho: 0
En ik? Ik heb er al lekker 4! :-p

Gevulde weekends

De voorbije weekends van september en oktober zijn stuk voor stuk goed gevuld en heel druk geweest. In oktober hebben we het fototoestel elke keer meegenomen en dat heeft nog wat kiekjes voor de collectie opgeleverd.

Het eerste weekend van oktober zijn we zaterdag eerst gaan wandelen rond de Abdij van 't Park in Heverlee.

's Avonds zijn we naar de eerste Halloweenavond van 't Oude Schuurtje in Hamont geweest.

Zondag was het Open Bedrijvendag en daar hebben we van geprofiteerd om in Maasmechelen B-art Chocolates te gaan bezoeken. Hier hebben we geen foto's genomen, maar hebben we wel lekker mogen proeven van allerlei verse chocoladeproducten.

Het tweede weekend van oktober was er geen tijd voor uitslapen. Zaterdag zijn Stijn en ik naar Gent gereden, waar de jaarlijkse F.A.C.T.S. Convention doorging in het ICC van Gent. Zoals er massa's elfjes en andere fantasyfiguren rondlopen op de Elf Fantasy Fair, is het hier de beurt aan alle Trekkies, Star Wars en Manga-freaks om hun beste kostuum uit de kast te halen.

Stijn heeft er zijn tweede rechtstreeks uit Japan geïmporteerde soundtrack van Chobits gevonden, ik heb er twee handgemaakte en gelimiteerde uitgaves van Corpse Bride op de kop getikt!

Zondag heeft Toyota voor één keertje zijn deuren geopend voor alle werknemers en hun familieleden. Stijn heeft ons na een introductiefilmpje een mooie rondleiding gegeven tussen de talrijke palletten en rekken vol bakjes. Nadien mochten we na een drankje en hapje de hoogte in met Benji-Fun.

Meer foto's op Picasa.

Wat een rust!

Op de jaarkalender stond het Suikerfeest van de moslims voor morgen gepland. De stand van de zon en de maan beslisten daar gisterenavond echter anders over, waardoor het Suikerfeest vandaag doorgaat. Dat heeft als gevolg dat het hier extreem rustig is op de school, meer dan de helft van de leerlingen is er niet!
Een rustige dag is natuurlijk ook wel een keer leuk, maar brengt een heel aangepast programma met zich mee. Zo kunnen onder andere geplande onderzoeken en leessessies niet doorgaan. De voormiddag ziet er daardoor een beetje saai en nutteloos uit voor mij, maar in de namiddag ga ik in de klas van 'mijn' leeskindjes meedraaien en het wekelijkse kopje thee met koekjes in de klas meedrinken. Leuke afsluiter van de werkweek altijd :-)

Juf Annelies

Tot nu toe gaat het nog steeds goed op de school. Maandag is de professor van de UU langs geweest voor een tussentijdsgesprek met mij en mijn stagebegeleider. Ik had een stageplan met een beschrijving van de stageplaats en allerlei doelen moeten opstellen en dat werd samen met de eerste periode besproken. Ik heb opnieuw alleen maar positieve feedback gekregen, dus dat was wel fijn om te horen :-)

Vorige week heb ik ook enkele dossiers van nieuwe leerlingen moeten voorstellen en bespreken op de commissie van leerlingenbegeleiding en mocht er als eerste stagiaire ook meteen het hele verslag van schrijven. Ik was best wel wat nerveus voor die eerste commissie. De commissie bestaat uit de schooldirectrice, twee psychologes, de orthopedagoog, de maatschappelijk werkster, de schoolarts en nog een hoopje bijhorende stagiaires en assistentes erbij. Zeker omdat ik de spits mocht afbijten en dan nog eens notities moest nemen zorgden voor wat zenuwingen. De vergadering neemt een hele voormiddag in beslag en omdat het de eerste van het schooljaar was, moest er heel wat besproken worden. Mijn collegastagiaires zeiden achteraf dat ik het heel goed gedaan had. Zelfs een leerling die ik niet had voorbereid en die toch ter sprake kwam, kon ik helemaal bespreken. Ze waren blij dat ze niet zelf als eerste moesten gaan met het verslag er bovenop. Het verslag werd anderhalve dag later ingeleverd bij mijn begeleider en die vond het vreemd dat ik het al af had. Zolang je het maar maakt is het goed, hier in Nederland dringt er echt niets. Toch een verschil met hier... Mijn begeleider vond mijn voorstelling en bespreking van de dossiers ook heel goed gedaan. Helder en duidelijk voor iedereen, meer moet dat niet zijn. Het verslag was ook in orde. Alleen een paar Vlaamse woordjes moest ik vervangen om het wat meer Nederlands te maken, maar dat is alleen een manier van zegwijzes.

Mijn medestagiaires zijn trouwens echt heel leuk. Er zijn er maar liefst 14 op de school! Zes onderwijsassistentes, vier leerkrachten, twee ortho's, een psychologe en een creatieve therapeute. Dat zijn meer stagiaires dan leerkrachten en ander personeel ;-)

Wat de kinderen betreft: tot nu toe is juf Annelies nog geen teringwijf, kutjuf of kankerhoer en gaan de kinderen nog braaf mee lezen. Al kunnen ze wel vermoeiend zijn! Ik heb er nu 10 toegewezen gekregen. Twee daarvan worden elk individueel begeleid om te leren lezen, acht anderen krijgen in groepjes begeleiding om hun leestempo op te voeren. Geloof het of niet, maar zo'n groepje van drie met ADHD en soms wat autisme erbij, lijkt soms wel een groepje van 10 op zich! Je moet heel alert zijn en voortdurend inpikken op de situatie. Eén verkeerde kick van een kind kan de boel op stelten zetten. Of een leerling die een slechte dag op zich heeft in de klas, is moeilijk te overtuigen om braafjes mee te komen lezen terwijl ie er een hekel aan heeft. Maar zoals ik al zei, voorlopig valt juf Annelies nog in de gratie ;-)

Met mijn twee kindjes met geweldige leesachterstand heb ik deze week de criteria voor het volgende gedeelte gehaald en dat geeft best wel voldoening na zo'n periode van intensieve begeleiding. Benieuwd of het vanaf volgende week ietsje vlotter gaat...

Morgen mag ik trouwens nog een intelligentietest afnemen en er staat ook nog een dyslexie-onderzoek op de wachtlijst. We vervelen ons daar niet! ;-)

Stijn zijn nieuwe vlam

Chi met de eerste helft van de manga Chobits op de achtergrond

Meet Harry!

Stijn heeft alvast zijn slag geslaan tussen de Halloweenspullen. Hij is al een tijdje bij ons, maar nog niet iedereen heeft hem ontmoet...

Meet Harry, our new friend!

Wie de avonturen van Harry wil volgen, kan dat hier doen.

Halloween!

De jaarlijkse Halloweenavonden van 't Oude Schuurtje komen er weer aan!
Elk jaar doet Stefan samen met enkele vrijwilligers zijn best om er weer wat leuks van te maken met een heleboel uitgesneden pompoenen, halloweenversiering, een gratis hapje en drankje en dit jaar een heus vampierenslot!

Bizar

Vannacht schrok ik plotseling wakker van een harde knal die verdacht dichtbij klonk. Halfslapend voelde ik iets vreemd in mijn bed. Blijkbaar was het latje waarmee de gordijnen in mijn kamer ophangen van de muur gedonderd en keek ik gewoon recht naar buiten. Nog steeds halfslapend kroop ik -met lat en gordijnen- naar de rand van het bed en rekte ik me helemaal uit om de rail weer terug te hangen. Dat bleek niet echt te lukken, maar aangezien er niets anders voor de ruit hangt, wilde ik hem toch graag terug op de oorspronkelijke plaats. Na nog een aantal pogingen bleek het railtje toch iets of wat in positie te blijven en kroop ik weer ver onder mijn dekbed.

's Ochtends had ik helemaal niet meer gedacht aan het voorval en ben ik gewoon uit mijn kamer vertrokken met de gordijnen dicht. Later op de dag moest ik opeens denken aan iets vreemd dat ik heb gedroomd vannacht. Toen begon ik te twijfelen. Het was toch niet echt gebeurd? Want waarom zouden mijn gordijnen nu plotseling met rail en al naar beneden recht mijn bed in duikelen?

Toen ik daarnet terug op mijn kamer kwam, ging ik het zaakje toch eens van dichtbij bekijken. En inderdaad: mijn gordijnen hangen gewoon omhoog, maar het latje waaraan ze bevestigd zijn, hangt wankelig op de grens van het evenwicht. Blijkbaar heb ik het dus toch niet gedroomd. Benieuwd of het vannacht weer naar beneden stuikt...

Lang leve de immer bereikbare klusjesmannen van Torres!

Vandaag

Gisterenavond had ik mijn fototoestel in mijn rugzak gestopt met de bedoeling om vandaag wat foto's te nemen onderweg. Het was gisteren namelijk -ondanks de koude- vrij mooi weer en ik vind de herfstkleuren altijd wel mooi om op foto vast te leggen.
Vanmorgen trok ik dus richting bushalte en zag meteen aan het grijze wolkendek dat de dag niet veel mooi weer in petto had. Ik was nog maar net op school aangekomen toen er zelfs een heuse wolkbreuk uitbrak, die uitmondde in een rustig verder regenen tijdens de rest van de dag. Dat beloofde dus niet veel goeds. Toen het wat later nog steeds niet opgehouden was met regenen, had ik mijn plannen voor de namiddag al maar opgeborgen en besloot ik om maar op een andere dag wat foto's te gaan nemen in het centrum van de stad.

In de namiddag zaten we uiteindelijk nog maar met drie stagiaires en één leerkracht te werken op de bovenverdieping. Beneden was de locatieleider nog wat zaakjes aan het doornemen en de concièrge had het hele gebouw al opgeruimd en gedweild. Om 15u40 -nog een uurtje te gaan dus- kwam de locatieleider plots de leraarskamer binnenvallen, waar ik samen met Ilona en Nienke verslagen aan het afmaken was. Na de opmerking gekregen te hebben dat we nog de enigen waren die goed aan het werk waren in het gebouw, vroeg ie ons om er toch "een einde aan te breien", zodat de concièrge ook naar huis kon (want die moet als laatste de boel afsluiten). Dat moest ie dus geen tweede vragen en we begonnen al snel ons boeltje te pakken.

Ondertussen was het gelukkig gestopt met regenen en vertelde ik mijn werkgenootjes dat ik er snel van ging profiteren om even in het centrum te blijven hangen. Nienke vertrok met de fiets, Ilona en ik namen de bus. Onderweg vroeg Ilona of ik het alleen zou redden, of dat ze mij mocht vergezellen. Onder het motto "hoe meer zielen, hoe meer vreugd" was dat natuurlijk een erg leuk voorstel, want alleen wat gaan rondhangen is ook maar niets. Na een tussenstop bij het huisje van haar en haar vriend zetten we te voet onze toch verder richting het centrum.

Eerste stophalte was de Mariaplaats, waar het Conservatorium gelegen is. Ilona toonde me een gezellig binnenhofje dat grenst aan een restje monnikenklooster. Wat verderop zijn we snel stripzaak Whoops binnengesprongen, waar ik mijn "mangajacht" voor Stijn kon verder zetten en Chobits 2 en 4 op de kop heb kunnen tikken. Daarna heeft Ilona me rondgeleid langs enkele leuke plekjes zoals leuke winkeltjes, gezellige café'tjes, een speciaal Italiaans restaurant, mooie straatjes en stukjes Nieuwe Gracht. Ook het Domplein hebben we aangedaan, want ik heb de Utrechtse Dom nog niet van heel dichtbij gezien. Die Dom (staat trouwens voor "Deo Optimo et Maximo" voor wie het wil weten) is trouwens heel bijzonder. Het is niet alleen de grootste kerktoren van Nederland, maar de Domtoren staat los van de Domkerk! Dat komt doordat er in de 17e eeuw een tornado dwars door de kathedraal beukte en het hele schip vernietigd heeft. De resten van het schip waren daarna populair bij de homosexuelen omdat ze er stiekem hun rendez-vous'tjes hielden. Dat leidde later dan weer tot een vervolging van de homoseksuelen omdat de inwoners vanUtrecht het rendez-vous-gedoe niet zo prettig vonden.
En zo weet ik nog wel wat dingen: ik heb mijn culturele kennis over Utrecht ondertussen bijgeschaafd! ;-) De geschiedenisles zal ik hier stoppen, want anders leest Stijn niet meer verder, als ie ondertussen al niet afgehaakt is en in volle spanning op het vervolg van zijn Chobits zit te wachten ;-p

We zijn nog snel het VVV-kantoor binnengesprongen, waar ik wat foldertjes heb opgehaald voor het bezoekje van Carolien en Dries, Ilona heeft me nog verteld waar alle musea zich bevinden en daarna heb ik op het Janskerkhof de bus terug gepakt.

Leuk uitstapje :-)

Lay down
Your sweet and weary head
Night is falling
You have come to journey's end
Sleep now
And dream of the ones who came before
They are calling
From across the distant shore

Why do you weep?
What are these tears upon your face?
Soon you will see
All of your fears will pass away
Safe in my arms
You're only sleeping

What can you see
On the horizon
Why do the white gulls call
Across the sea
A pale moon rises
The ships have come to carry you home

All will turn
To silver glass
A light on the water
All souls pass

Hope fades
Into the world of night
Through shadows falling
Out of memory and time
Don't say
We have come now to the end
White shores are calling
You and I will meet again

And you'll be here in my arms
Just sleeping

What can can you see
On the horizon
Why do the white gulls call
Across the sea
A pale moon rises
The ships have come to carry you home

And all will turn
To silver glass
A light on the water
Grey ships pass
Into the west

Annie Lennox - Into The West

Nightwish

...komt in maart ons Belgenlandje nog een keertje opzoeken en dit keer zullen we er bij zijn!!!

Aangezien morgen hun nieuwste cd Dark Passion Play gereleased wordt in Europa en mijn exemplaar besteld is, zal ik tegen maart nog wel genoeg tijd hebben om de teksten uit het hoofd te leren :-)

Vers van de pers:

Bye Bye Tarja, euh... Beautiful

Of hoe een Nightwish-clip er niet hoort uit te zien... :-s

De Nederlander

"Dè Nederlander bestaat niet", zei prinses Máxima zaterdag in een toespraak.
Volgens mij zijn Nederlanders nochtans echt een volk met een eigen identiteit.

Zo drinken ze echt liters thee. Bij ons in de leraarskamer kan je bijvoorbeeld bijna het hele Pickwick-gamma vinden. Zelfs de kinderen zijn erg blij als ze op vrijdagnamiddag kunnen thee drinken in de klas, terwijl een leerling trots rond gaat met een doos zelf meegebrachte koekjes (bij voorkeur "sop"-koekjes).

Naast de thee heb je ook de "vrijdagavondborrel". Vrijdag wordt er wat vroeger gestopt met werken en trekken collega's er op uit om gezellig een "borrel" te gaan pakken. Dit fenomeen heeft zich nog niet voorgedaan bij mij op de school, maar er zijn wel andere dingen. Zo kwam vorige vrijdag na schooltijd een leerkracht op haar vrije dag weer op school aan, in het gezelschap van een fles wijn, toastjes, kaas, tonijn- en eiersalade, om na de zware week op school het weekend leuk te kunnen beginnen.

Iets anders typisch Nederlands is de fiets. Of de zon nu schijnt, of het regent pijpenstelen, Nederlanders trotseren weer en wind om per fiets hun bestemming te bereiken. Bij regenweer gaat dat steevast gepaard met een regenpak of regencape, zodat ze niet doorweekt aankomen.

Nog wat anders is natuurlijk het taalgebruik. En wat is er nu typischer voor een volk dan hun manier van uitdrukken? Het meest grappige vind ik de "hoihoi!". Niet om "hallo!" te zeggen zoals wij dat doen, maar in de aard als "doei!" of "doeg!". Iets vreemd aan het taalgebruik is het volgende: vorige week vroeg één van de leerkrachten of ik me hier helemaal wilde integreren. Ik schuif al mee aan bij de thee en heb de "je" en "jou" al zoveel moelijk geautomatiseerd (de "u" moet ik nog afleren), maar ik blijf enkele typische Vlaamse uitspraken hebben (wat heus niet gaat veranderen). De leerkracht in kwestie wees me er op dat wij als Vlamingen, die zo dicht bij de Franse taal zitten, meer Nederlandse uitspraken hebben dan de Nederlanders zelf. Voorbeelden daarvan zijn de "s.v.p." in Nederland in de plaats van "a.u.b." , of het woord "dossier" dat ik op z'n Vlaams blijf zeggen, terwijl de rest het op z'n Frans uitspreekt. En zo zijn er nog wel een paar.

Nederlanders zijn ook een erg druk volkje. Iedereen heeft hier hobby's. Liefst van al houden die bepaalde sporten in en gebeuren ze twee tot drie keer in de week, op z'n minst. Nu heeft iedereen wel hobby's, maar het is algemeen bekend dat Nederlanders veel sportiever zijn dan Belgen.

Het karakter van de doorsnee Nederlander is ook wel typisch te noemen. Nederlanders zijn vlotte mensen. Nergens zit haast achter, alles komt wel in orde. Van iedereen wordt wel een portie zelfstandigheid verwacht, maar als er hulp nodig is, mag je wel bij iemand aankloppen. Niet alleen wordt die zelfstandigheid op het werk verwacht, maar ook op school. Studenten verrichten hier meer zelfstudie dan bij ons en zelfs in de basisschool moeten kinderen al snel zelfstandig werken in de klas. Het typische klassikale onderwijs van bij ons is hier niet snel te zien.

Verjaardagen worden steeds uitbundig gevierd. Er wordt vermeden dat belangrijke vergaderingen of besprekingen op iemands verjaardag vallen en op de verjaardag zelf wordt er altijd getrakteerd. Bij ons komen zelfs de kinderen langs bij alle juffen met een grote verjaardagskaart, waarop elke juf wat schrijft en daarna een stukje cake of soesje mag nemen.

Om te eindigen wil ik toch nog even het "Oranje"-gevoel vermelden. Want onze Hollandse buren zijn vrij fanatiek: bij een sportwedstrijden, geboorte van prinsjes/prinsesjes, feestdagen,... Bij de minste reden worden alle oranje spulletjes naar boven gehaald en wordt er hard gesupporterd of feest gevierd.

En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Wijze raad

Voor ik naar Utrecht vertrok, was ik nog even bij mijn groottante langs geweest. Ik heb geen grootouders en zij is zo'n beetje de "bomma-figuur" voor mij en mijn broer.
Bezorgd als altijd had ze nog een wijze raad voor mij:

"Ge moet daar niet teveel tussen de Hollanders gaan zitten, want da's niet goed hoor!"

Ik moet eerlijk zeggen dat dat nog niet echt gelukt is tot nu toe ;-)

Scherven brengen geluk?

Deze week is het eerste raam gesneuveld op de school waar ik stage loop. De buitenramen hebben een dubbele beglazing, maar de ramen van de klas naar de gang toe hebben 'maar' enkele beglazing. Gisteren was er een 'beetje' tumult ontstaan in een klas tussen twee jongens en dat is geëindigd met een volle kopstoot tegen het glas (ADHD èn ODD is geen goede combinatie...). Gelukkig is het goed afgelopen en bleek de jongen in kwestie zelf niets te hebben, want dit had ernstige gevolgen kunnen hebben... Het raam werd meteen vervangen door de conciërge van de school en vandaag was er al niets meer van te merken.
Aangezien er in een andere klas ook al stoelen door het lokaal gevlogen zijn (gelukkig tot nu toe nog niet naar iemand gericht), ben ik toch benieuwd wanneer het volgende raam hersteld zal mogen worden...

10 jaar Krezip

Vanmorgen zag ik in de krant weer een grote advertentie staan van Krezip. Ze bestaan ondertussen al 10 jaar en gaan dat vieren met een concert in de Heineken Music Hall, Nederlands grootste popzaal.
Ik moest weer even denken aan 2000, toen ze doorbraken met "I would stay", hun eerste en grootste hit tot nu toe. Toen heb ik ze nog live in Leuven op Marktrock gezien, op een gratis zijpodium dan nog wel.
Vreemd dat dat al zo lang geleden is, wat gaat de tijd snel...

Krezip in 2000 op Pinkpop met "Get it on"



Krezip in 2007 op Pinkpop met "I would stay"
(de tekst daarvan hoeven ze zelf niet veel meer te zingen)

Verkenningstocht

Vandaag was er een studienamiddag voor al het personeel op de school. Het onderwerp kaderde binnen een project dat al loopt vanaf vorig schooljaar en omdat de stagiaires hiervan toch geen deel uitmaken, mochten we samen met de leerlingen "beschikken" om 12u30. Ik ben om 13u vertrokken en heb samen met een andere stagiaire de bus naar het centrum genomen. Zij heeft me rondgeleid in "het winkelhart van Nederland" en het winkelgedeelte van de Oude Gracht.
Ik weet nu dus waar de leukste kledingwinkels zich bevinden, waar de lekkerste ijsjes te krijgen zijn en waar je moet zijn voor de lekkerste "patat" van Utrecht, = "echte Vlaamse frietjes", of wat had je anders gedacht?!

Nadat mijn "collega" de trein naar huis moest nemen, ben ik nog wat verder op pad getrokken om wat speurwerk te verrichten voor Stijn. Die is na het zien van Elfen Lied (= aanrader!) in de ban van manga en anime en is sinds kort helemaal verkocht voor Chobits. "Elfen Lied" hebben we thuis gevonden, al hebben we hem wel moeten bestellen via import. "Chobits" op dvd aanschaffen lukt ook nog wel, maar deel 1 is blijkbaar nogal moeilijk te vinden. "Elfen Lied" is nog niet te verkrijgen in Europa in "boekjesvorm", maar "Chobits" wel. En waar anders dan in Utrecht kan je zulke dingen vinden?! Na wat zoekwerk heb ik dus op internet enkele adresjes gevonden van stripwinkels in Utrecht. Eerst ben ik de hele Oude Gracht afgelopen naar het begin op zoek naar een stripwinkel, maar die heb ik niet gevonden. Dan maar teruggekeerd richting centrum op zoek naar Piet Snot. Deze wist ik al zijn, omdat Stijn en ik er eens binnengelopen zijn bij het zoeken naar de Elf Fantasy Shop. Alleen hebben we toen niet zo echt op het manga-aanbod gelet. In "Piet Snot" had ik meteen prijs: "Chobits" was er! Alleen de eerste twee delen niet... Vrij stom dus, maar nu weet ik toch al meer. Van "Piet Snot" ging de tocht dan verder naar Whoops. En rarara, wat kwam ik onderweg tegen? Inderdaad, de eerste stripwinkel die ik had gezocht aan de andere kant van de Oude Gracht! Stripwinkel Blunder bevindt zich vlak naast de Elf Fantasy Shop, daar had ik dus helemaal niet op gelet toen ik er met Stijn was. Blijkbaar was het huisnummer dat ik van een forum had genoteerd fout, vandaar mijn tevergeefse speurtocht aan de andere kant... In "Blunder" vond ik niet wat ik zocht, dus ging de tocht verder richting "Whoops", waar ze dan weer wel meer boekjes uit de "Chobits"-reeks hadden.

Nadat ik het hele centrum van Utrecht doorkruist had, werd het stilaan tijd om me nog een keertje richting de Dienst Burgerzaken te begeven. Dit maal was er wat minder volk, dus het ging een stuk vlotter dan de vorige keer. Grappig was wel dat de man aan de desk de hele tijd vergat dat ik Nederlands sprak en telkens opnieuw in het Engels begon. Als ik dan zei dat ie het ook wel in het Nederlands mocht zeggen, sloeg hij zich tegen het hoofd en antwoordde dan lachend dat hij de hele tijd moest afwisselen tussen Nederlands en Engels en na een tijdje vergat in welke taal hij bezig was.
Ik ben dus eindelijk geregistreerd geraakt en ben nu officieel hier. Maar goed, want op de stage waren ze al aan het lachen dat ik "illegaal" was.

Het was wel een leuke namiddag. De zon kwam er terug door en dan is het wel leuk om langs de winkeltjes aan de waterkant te lopen :-)

@ Ina, als je met Roeland op bezoek komt: ik weet waar de winkels zijn, je kan gaat je helemaal kunnen uitleven! ;-)
@ Carolien & Dries: Het culturele aspect is jammer genoeg heel wat minder gekend, maar ik kan jullie al wel meenemen naar leuke stripwinkels ;-)

"Ontsnappen"

En dan dacht Stijn dat zijn klas zo stoer was om de tafeltjes voortdurend van plaats te verschuiven, totdat ze knal achter de leraar stonden!

Dit vind ik persoonlijk iets meer gewaagd ;-)

Youtube

Een goede start! :-)

Vanmorgen had ik overleg met mijn begeleider. Het is het enige overleg gedurende de hele week, dus er wordt zowel op tafel gegooid wat er de week voorheen gebeurd is, als wat de plannen voor de komende week zijn. Daarbovenop wordt dan ook eens het persoonlijk functioneren besproken en worden verdere afspraken vastgelegd.

Het verdict was positief! Ik word beschouwd als "iemand die niet op de voorgrond treedt, maar wel goed kijkt, erg oplettend is en zorgt dat gedaan wordt wat moet gedaan worden". Onder het motto "ze moeten niet allemaal luidruchtig zijn", werd meegedeeld dat ik een goede start gemaakt heb :-)

Ik was wel blij dat te horen, want dat motiveert toch wel om de week leuk te beginnen. Vandaag betekende dat vooral heel wat geplan met leerkrachten en de remedial teacher, omdat ik deze week ga beginnen met een voor mij totaal onbekende methode om twee leerlingen te leren lezen, die na één of meerdere jaren leesonderwijs nog steeds geen vorderingen gemaakt hebben.
De methode ziet er nauwkeurig beschreven uit, maar het is toch een beetje spannend om het effectief toe te passen. Ik ga proberen om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden, want ik wil het natuurlijk wel zo goed mogelijk doen. Ik ben eens benieuwd of het gaat lukken, want het is zo'n beetje de laatste optie om hen nog te kunnen leren lezen...

De treinrit richting huis is erg druk op vrijdagavond!

Om 15u30 heb ik de bus genomen aan de school. Om tijd te winnen ben ik niet meer langs kot geweest, maar ben ik meteen richting station vertrokken. Daar aangekomen, ben ik meteen in de ondergrondse doorgang op zoek gegaan naar een ticketautomaat. Die had ik gelukkig erg snel gevonden en het systeem is er heel erg makkelijk. Je kan er ook meteen een ticket voor België of Duitsland uithalen en je kan betalen met bankkaart of munten. Ik had de hele procedure netjes gevolgd, maar net op het einde ging het fout... De stomme automaat aanvaardde mijn bankkaart niet! Er zat dus niets anders op dan in volle spits het loket voor internationale reizen te gaan zoeken.
Nu is Utrecht Centraal Station helemaal niet te vergelijken met het station van Leuven of Antwerpen. Het is zo'n beetje een ministad op zich met winkeltjes, restaurantjes, café'tjes,... en dat allemaal in de stationshal. Tussen alle rennende treinreizigers door, baande ik mezelf een weg richting... euh ja, richting ergens want ik had er geen idee van waar de loketten zich bevonden. Op goed geluk ging ik dan maar rechtdoor tot ik ergens iets zou zien wat op loketten leek. Ondanks de grote drukte had ik ze toch snel gevonden. Maar toen ik de lange rij wachtenden zag staan, kreeg ik eventjes een crisis... Vol stress ondertussen zag ik plots een lichtbordje "internationale treinreizen" met maar enkele mensjes onder. Met een vreugdesprongetje liep ik snel naar de balie en kon meteen bediend worden. De vriendelijke mevrouw maakte me er zelfs attent op dat ik mijn ticket best uit de automaat kon halen, omdat dat goedkoper was. Ik antwoordde dat ik geen keuze had en het via het loket moest doen, omdat de automaat mijn bankkaart niet aanvaardde. Daarop zei ze dat ik ook met munten kon betalen. Ik antwoordde dat ik dat wel wist, maar dat ik niet voor 18,20 euro aan muntstukken bij me had... Nadat ze nog een keertje vroeg of ik echt wel zeker was dat ik de extra boekingskosten (3,50 euro) wilde betalen, klikte ze dan toch op de printknop en daar kwam eindelijk mijn ticket! Vreemd genoeg kon ik aan de balie wel betalen met mijn bankkaart en hoefde ik mijn geld niet boven te halen.
Met het ticket op zak, zette ik mijn zoektocht verder door de stationshal. Het juiste perron vinden was niet moeilijk, maar ik had nog enkele minuten over om iets te eten voor onderweg te vinden. De Albert Heijn to go was een snelle oplossing met een aanbod van allerlei broodjes, boterhammen en wraps die mooi verpakt zijn om onderweg gemakkelijk te kunnen opeten. Ik had niet zoveel tijd om te kiezen (en dat is erg voor moeilijke kiezers zoals ik), maar mijn oog viel al snel op een wrap met gerookte zalm, dus dat was mooi meegenomen. Het was ondertussen bijna half 5, maar ik had toch nog zin in iets kleins en warms voordat ik aan de lange treintocht zou beginnen. De Burger King was met een snelle cheeseburger de ideale oplossing, dus na een korte tussenstop daar, kon ik op de trein die netjes op tijd was, mijn cheeseburger oppeuzelen.

Richting Rotterdam heb ik mezelf ge-entertaind door sudoku's op te lossen. In Rotterdam aangekomen, was de spits op z'n hoogtepunt: 17u12 en ik moest meteen naar het juiste perron lopen, want om 17u25 zou de internationale trein naar Antwerpen vertrekken. Ook dat perron was snel gevonden, maar omdat iedereen voor dit perron een geldig vervoerbewijs moest tonen, duurde het eventjes voordat je voorbij de controle was. De trein richting Antwerpen, Brussel en Parijs is vrij druk. Er zitten heel wat zakenmensen en studenten op, maar ook reizigers die het leuk vinden om met hun koffer tegen iedereens benen aan te knallen.
Toen de trein stopte riep de conducteur gauw naar mij en enkele andere jongeren dat we best naar het achterste gedeelte konden rennen, omdat de trein vooraan al bomvol zat en de meeste mensen daar ook opstapten. Dankbaar voor zijn fijne raad, zijn we dan ook helemaal naar achter gerend, om daar net op tijd voor vertrek de trein op te springen. In de trein zelf stond en zat overal wel iemand. Ik had nog een vrij plaatsje kunnen bemachtigen, gelukkig, want ik had geen zin in een uur rechtstaan in een bomvolle trein...
Onderweg was er nog even tumult toen de conducteur kaartjes kwam controleren. Enkele Spaanse studenten op rondreis hadden hun pas niet ingevuld en kregen een boete. Eerst hadden ze geen geld, daarna konden ze toch al 20 euro betalen. Toen de conducteur het paspoort afnam en gegevens begon te noteren, toverden ze wonderwel nog een keertje 20 euro boven, maar de resterende 10 euro boete konden ze echt niet betalen. Tot hun grote ongenoegen kregen ze toch een schriftelijke aantijging en wat later gingen ze bij andere reizigers bedelen om geld voor hun verdere reis richting Parijs.

Bijna in Antwerpen werd het spannend: ik had precies 7 minuten de tijd om van het perron naar de loketten te lopen, een Go-Pass te kopen en terug te rennen voor de trein naar Diest. Dat was een beetje een ambitieus plan, zeker omdat ik uiteindelijk maar 5 minuten over had doordat de trein een beetje te laat aankwam. Vooraleer ik alle trappen opgelopen was en bij het loket aankwam, vertrok de trein al richting huis. Ik had geen zin om een uur in het station te zitten wachten en ben dan maar op zoek gegaan naar een trein die ergens in de buurt zou passeren. Het bord "vernieuwde" zich en een trein richting Leuven kwam tevoorschijn. Na even iedereen verwittigd te hebben van de verandering van plannen, zodat iemand me in Aarschot kon oppikken, begon ik aan mijn laatste treinuurtje van de week, om om 19u35 aan te komen in Aarschot station, waar mama mij al stond op te wachten. Om 20u kon ik dan thuis eindelijk in de zetel ploffen. Zo'n treinreis is vermoeiend :-)

Bureaucratie... Argh!

Omdat ik me nog moest laten registreren bij de Dienst Burgerzaken hier in Utrecht, besloot ik dat vandaag maar even snel na de stage te gaan doen. Op donderdag is hier in Nederland alles later open en ook het stadhuis doet daar aan mee, door zijn deuren niet om 17u te sluiten, maar pas om 21u. Ideaal voor mij, want anders haal ik het niet.

Ik dus na de stage afgestapt aan het station en met mijn megastadsplan en beschrijving in de hand op zoek naar de locatie, want de Dienst Burgerzaken bevindt zich niet in het stadhuis zelf, maar in het vroegere AZU (= "Academisch Ziekenhuis Utrecht" voor degenen die het wilden weten).

Aangekomen aan het centrum, moest ik me eerst aan de receptie in de inkomhal laten registreren. Want zonder registratiebonnetje, geen bediening aan het loket. Na even aanschuiven vroeg de vriendelijke man achter de balie waarvoor ik precies kwam. Ik mijn uitleg gedaan, vraagt ie ongelovig "woont u dan in het buitenland?". Nog een keertje uitleg later en nog eens gezegd dat ik uit België kom, kreeg ik eindelijk mijn registratiebonnetje. Ik werd vriendelijk verzocht plaats te nemen op de eerste verdieping. Dus ik het gelijksvloers afgelopen, de trap naar de eerste verdieping genomen en daar een bankje uitgezocht. Nu is het zo, dat het eerste verdiep daar in het gebouw een 'open' verdiep is. Dus je ziet en hoort ook alles wat er beneden gebeurt. Bij elk biepsignaal moest je dus goed afzoeken of het nu een biep was voor beneden, of een biep voor boven. Daarnaast moest je ook nog een keertje kijken of het biepje wel voor jouw dienst was, want op het bonnetje stond een letter en een nummer en dat telde allemaal door elkaar op. Best wel een beetje verwarrend voor iemand die er nog nooit geweest was.

Boven waren er 30 loketten en er zat niet zoveel volk voor me, dus ik dacht dat het wel vooruit zou gaan. Ok, dat was dus fout gedacht... Ik zat er al een half uur te wachten en er waren al zelfs mensen aan de beurt geweest, die pas na mij waren aangekomen! Ik begon dus nogal ongeduldig te worden, waarschijnlijk ook door het feit dat ik honger begon te krijgen...
Nog wat later biepte het ding eindelijk voor mij! Ik had alles al klaar gelegd, dus ik dacht dat het wel snel gefikst zou zijn. Ik heb inderdaad niet lang aan het loket gezeten... Blijkbaar moet ik nu opeens wachten met registreren totdat de officiële registratiedag op de universiteit zelf achter de rug is! Dat hadden ze me wel eerder mogen laten weten... Ik wist wel dat er zoiets ging georganiseerd worden, maar ik kan er niet naartoe omdat ik stage heb en niet tijdens de uren langs kan gaan. Op het internet had ik trouwens alleen maar gelezen dat buitenlandse studenten zich bij Burgerzaken moeten laten registreren, dan konden ze toch nog een zinnetje extra plaatsen met de boodschap dat je moet wachten tot na de registratiedag.

Ik ben nu dus overal geregistreerd, behalve dan waar ik geregistreerd moet zijn. Wat een tijdverspilling...

Week 2

Ondertussen ben ik op mijn stage in zo goed als alle klassen gaan kijken. Morgen moet ik de laatste groep nog doen. Ik heb telkens de hele dag geobserveerd. Het is interessanter om te kijken hoe de leerlingen ander gedrag kunnen vertonen tijdens de verschillende vakken en er is ook bij een aantal een duidelijke evolutie te zien van de bel 's morgens tot het eindsignaal. Als je maar tijdens één lesuur gaat observeren, krijg je soms een heel vertekend beeld van bepaalde leerlingen. Zelfs van dag tot dag zijn er nog grote verschillen. Het grootste onderscheid is te zien tijdens een gewone les, die ze saai vinden en waarin hun gedrag soms volledig kan ontsporen, en de turnles, waarin ze zich helemaal kunnen uitleven. Sommige kinderen met ADHD kunnen zelfs -relatief- hun 'volle aandacht' houden bij de turnles en doen erg goed hun best. "Gymmen" is overduidelijk hun uitlaatklep ;-)
Het is voor de leerlingen zelf trouwens ook beter heb ik gemerkt. Als je pas de klas komt inlopen en ergens achteraan in een hoekje duikt, zitten ze nog een heel uur te kijken en aandacht te trekken. Na een tijdje zijn ze je meer gewend en komt hun "echte" gedrag te voorschijn.
Als het ging, heb ik ook wat dingen meegedaan. Bij de oudste groepen heb ik bijvoorbeeld geholpen met het rekenen en lezen en heb ik meegeknutseld. Bij de jongsten heb ik dan weer meegespeeld.

Nu kennen ze mijn gezicht toch al een beetje, wat handiger is als ik ze uit de klas moet gaan halen voor lezen of testen. Want in de school zijn er veel stagiaires en zelfs voor de leerkrachten is het soms moeilijk om te onthouden wie ook al weer stage deed bij wie.

Op de speelplaats heb ik ook al meegedraaid. Daar komen de kindjes dan nieuwsgierig vragen of ik een nieuwe juf ben en of ik ook bij hen in de klas kom kijken. Als ik vertel dat ik uit België ben (wat de meesten al door hadden), vinden ze dat "vetcool" en komen ze vragen of ik "Belgisch" wil praten, of dingen in het "Belgisch" wil vertalen. Natuurlijk moet ik dan telkens antwoorden dat er niet zo'n groot verschil is tussen het Nederlands en het Vlaams (op enkele uitdrukkingen na) en dan zijn ze soms nog teleurgesteld ook! Ofwel komen ze superfier vertellen dat ze ook "Belgisch" kunnen praten en dan zeggen ze heel trots "ge" of "gij" :-)
Dat is nog iets waar ik op moet letten. Tegen de kinderen zelf zeg ik meer en meer automatisch "je" en "jullie", maar tegen de andere stagiaires en leerkrachten flap ik er meestal "ge" uit. De "u" en "uw" die we hier vanzelf gebruiken, vatten ze dan weer heel beleefd op en dan zeggen ze dat je ook wel gewoon "je" en "jouw" mag zeggen.

Een standaarddag op school ziet er zo uit:
08u15: personeel
08u30: schoolstart leerlingen
-les-
10u15: eerste speeltijd
10u30: kwartiertje eten
-les-
12u00: tweede speeltijd
12u15: kwartiertje eten
-les-
14u30: school uit

Er is dus telkens maar een korte speeltijd en pauze om te eten (geloof me, die zijn echt heel snel voorbij!), maar de kinderen mogen wel naar huis om 14u30. Om 14u45 beginnen de leerkrachten dan één voor één uitgeteld de leraarskamer binnen te druppelen en rond 15u15 gaat iedereen weer verder aan het werk tot 16u-17u.

Vaak gehoord deze week:
* pornoseks
* pornolul
* varkenspizza
* hé mongooltje!
* dat is zóó vet!

Het verkeer in Utrecht

1. Als je van rijvak wil wisselen, doe je dat toch gewoon snel?
2. In een file wissel je de hele tijd van het rechtse naar het linkse vak en andersom.
3. Pinkers zijn optioneel aan de wagen.
4. Als je een éénrichtingsstraat in wil rijden, maar je staat aan de verkeerde kant, dan rij je er toch gewoon achteruit in?!
5. Als het je niet aanstaat, dan druk je onmiddellijk op je toeter.
6. Als fietser fiets je overal: op de weg, naast de weg, in het midden, door het rode licht,... Maakt allemaal niet uit, zolang je maar vooruit gaat!
7. Bussen hebben altijd en overal voorrang!
8. Bussen kunnen hier tot 25m lang zijn! Dat is: een harmonikabus met nog een harmonikastuk achter.
9. Buskaartjes zijn lange stroken die afgestempeld worden door de chauffeur met een grote stempel.
10. Parkeren is superduur: 2,10 euro aan de randen van het centrum, 3,86 euro in het centrum. En dat is per uur te betalen.
11. Betalend parkeren geldt hier niet van 9u tot 18u/19u, maar tot 21u/23u!
12. Vrijdag laat je je auto best gewoon op stal, dan is het verkeer hopeloos en sta je overal stil.
...

Computerellende

Tot en met gisteren heb ik alle aantekeningen en korte samenvattingen voor mezelf lekker ouderwets met de hand geschreven. Vandaag heb ik op school voor de eerste keer een laptop gekregen om op te werken. Dus ik de laptop uit de kluis gehaald, netjes geïnstalleerd op de werkplek, aangesloten op het netwerk en hup, ik kon beginnen.
Eén dingetje was ik echter vergeten: hier in Nederland gebruiken ze qwerty-toetsenborden!
Nu is dat niet zo'n ramp, vooral niet omdat ik toch niet volledig blind kan typen, maar na jarenlang typen op azerty, is er toch een automatisme onstaan waardoor ik toch met acht vingers kan typen :-p
Ik dus volop aan de slag, maar in plaats van de "a" verscheen er telkens een "q" op het scherm. Ook met de "z" en de "m" had ik problemen en de "w" was ik telkens kwijt. Ik heb dus heel vaak op de Backspace moeten drukken, maar dan had ik weer het "="-teken in plaats van de Backspace-toets. Het "¨"-teken heb ik niet gevonden op het toetsenbord, maar blijkbaar veranderde dat automatisch in Word. Na een tijdje ging het wel vlotter, maar ik moest toch nog regelmatig corrigeren. Benieuwd of ik er morgen sneller mee weg ben.

File...

Een wandelingetje maken over de autostrade op het Klaverblad in Lummen, het is eens wat anders dan er alleen met de auto over te rijden :-)



De oorzaak: vrachtwagen is van de weg geraakt, omgekanteld en heeft zijn lading aardappelen verloren...


Meer foto's op Picasa.

Boem patat... en lies lag op de grond!

Als er in Leuven een gat is in de stoep, dan trap ik er altijd wel in. Als er ergens een klein hoogteverschil is, dan is de kans groot dat ik er over struikel. Ik ben ook degene die op onverklaarbare wijze onder een tafel terecht kan komen (en dat lag voor één keer echt niet aan mij!), of degene die voor een volle aula valt over een rij stoelen, en dat gaat zo nog wel een beetje door.

Aangezien er de hele week nog niets is fout gegaan hier, kon het dan ook niet anders dan dat ik op de laatste dag van de week iets aan de hand zou krijgen.
En zo gebeurde het: vanochtend bij het naar beneden gaan, heb ik om de een of andere reden enkele tredes van de trap gemist. De trap is hier met een donkerblauw tapijt gestoffeerd en dat in combinatie met een niet zo goed verlichte gang maakte dat ik de onderste tredes niet goed genomen heb en opeens een duikvlucht naar beneden nam. 'Gelukkig' waren het de onderste en kwam ik voluit met een luide boenk op de vloer van de gang terecht.
Resultaat: een mooie blauwe plek, een pijnlijke voet de rest van de dag en misschien de huisbazin die vanochtend wakker schrok door de luide bons.

In de klas

Tot nu toe vaak gehoorde uitdrukkingen tussen de leerlingen:

*dat is toch fucking niet normaal?!
*nou!
*varkens...saté!!
*homo
*ossenlul
*mongool

En nog iets grappig: er was eentje in de groep die dacht dat ik van de FBI was om hem in de gaten te komen houden :-)

Dag 2

Vandaag ben ik de hele dag in de oudste groep geweest. Hier zitten de 12-jarigen die volgend jaar de overstap naar de "grote school" moeten maken. Dat betekent voor hen dat ze hard moeten werken en dat er niet veel tijd is om te spelen. Gisteren riep dat bij sommigen meteen reacties op als "wat een saaie levensloze klas is dit?!" Maar aan de andere kant beseffen de kinderen wel ergens dat het een belangrijk jaar is voor hen en dat ze toch hun best zullen moeten doen.
In elke klas zitten er ongeveer (max.) 15 kinderen en dat kan regelmatig voor wat drukte en chaos zorgen. Vandaag viel dat heel goed mee, ik stond er versteld van hoe goed ze meegewerkt hebben in de les. Natuurlijk moesten er af en toe waarschuwingen uitgedeeld worden of moest de groep tot orde geroepen worden, maar toch werd er vlijtig doorgewerkt. Zelfs bij de geschiedenisles werd er flink in groepjes naar een antwoord op de verschillende vraagjes gezocht. Dat is trouwens een groot verschil met Vlaanderen: hier in Nederland krijgen kinderen in het speciaal onderwijs wel vakken zoals geschiedenis, aardrijkskunde en zelfs Engels! Uiteraard gebeurt dit niet op hetzelfde niveau als in de gewone basisschool, maar ik vind het wel goed dat ze toch een basis van die leerstof zien.

Verder is er vandaag een foto gemaakt van alle stagiaires om in de wisselkader in de gang te hangen met onze namen er onder. Gelukkig werden deze digitaal genomen en onder het motto "denk er aan dat je er een heel jaar naar zal moeten kijken!" mochten we zelf gaan kiezen welk exemplaar er uiteindelijk tegen de muur zou belanden. Als er echt niets tussenzat, waren ze zo vriendelijk om een nieuwe foto te maken. Dat bleek in ieder geval voor mij toch al niet nodig te zijn. Ik was de enige waarvan er 'maar' drie foto's gemaakt waren (sommigen hadden er 7 à 9!) en de fotograaf van dienst had de mooiste al aangewezen, ik heb gewoon bevestigd. De anderen hebben in twee rondes één voor één de slechte verwijderd tot ze uiteindelijk de mooiste overhielden.

De dag zelf is geëindigd met een minipersoneelsvergadering en daarna heb ik nog een dossier doorgenomen. Toen was het tijd om te vertrekken en heb ik deze keer in de bus geprobeerd om niet meer de haltes te tellen, maar op de omgeving af te gaan. Blijkbaar ken ik de omgeving nog niet goed genoeg, want ik had mij van halte vergist. Gelukkig was het maar een halte te vroeg en was het net gestopt met regenen, dus zo erg was het niet. Morgen beter ;-)

It's time to be a big girl now

Zondag werd uiteindelijk de definitieve aanvang van mijn Utrecht-avontuur. Stijn heeft me samen met computer (erg belangrijk!) en kleren (ook wel belangrijk) afgezet en heeft daarna zijn uiterste best gedaan om het draadloos internet aan de praat te krijgen. Dat leek op een sisser uit te draaien, maar gelukkig werkte alles uiteindelijk een beetje mee, zodat het toch geïnstalleerd is geraakt.
Ook al is Utrecht niet het einde van de wereld (alles behalve), toch was het afscheid niet zo leuk. Ik heb nog nooit zo'n groot heimweegevoel gehad, zelfs niet toen ik als kleine kleuter mee ging op Chirokamp of later met school op sneeuwklasse. Ik vond die reisjes altijd spannend en begreep niet waarom al die anderen na een dag hun thuis al misten. Het zal waarschijnijk te maken hebben met het feit dat dit echt de allereerste keer is dat ik ergens "gedropt" ben waar ik echt helemaal niets en niemand ken... Fergie's "Big Girls Don't Cry" is duidelijk niet van toepassing op kleine meisjes zoals ik. Het gevoel "oh nee, waar ben ik aan begonnen" was gisteren des te groter. Maar ik ken mezelf: eens ik alles hier gewend ben, gaat dat wel beter. Ik begin de kamer zelfs al gewend te raken. Al mis ik mijn fijne bedje van thuis of zelfs van Torres wel (vooral de lattenbodem dan!). Het grootste euvel waar ik mezelf moet overzetten is het feit dat ik mijn kamer niet op slot kan doen. Op zich is dat misschien geen ramp, maar ik heb ergens in mezelf een obsessief dwangmatig trekje dat op een "vreemde plaats" (lees: niet mijn kamer thuis) moet kunnen controleren of de deur op slot is.

Tot zover het afscheid en de "kamerwenning". Vanmorgen ben ik na een nogal slapeloze nacht vroeg uit de veren gekropen om op tijd te kunnen vertrekken met de bus naar mijn stageplaats. Aangezien ik nog nooit de bus heb genomen in Nederland, heb ik maar meteen een oud vrouwtje aangesproken om te vragen wat ik precies moest aanvangen met die lange strippenkaart. Een paar wijze raadgevingen later over het Utrechtse busvervoer, kwam de bus er al aan. De juiste bushalte en bus had ik dus al gevonden! :-) Toen het oude vrouwtje bij het afstappen aan het station nog eens vriendelijk naar me zwaaide, heb ik maar snel terug gezwaaid. Een twintig minuutjes later kon ik zelf afstappen aan de halte vlak aan de school. Jeej! Toch al een eerste kleine "succeservaring" om de dag te beginnen :-)

De eerste schooldag betekent altijd een beetje chaos en dat was hier niet anders. Ik moest dus nog eventjes wachten vooraleer ik precies wist wat te doen, maar ondertussen kon ik in de leraarskamer al een beetje kennismaken met de leerkrachten (= een massa handjes schudden). Daarna heb ik wat uitleg gekregen over de school en heb ik opnieuw een rondleiding gekregen, want dat was alweer van april geleden.
In Nederland is er ten opzichte van studenten en stagiaires een hele andere mentaliteit dan in Vlaanderen. Er is hier geen hiërarchie, we zijn allen collega's, spreken elkaar allemaal met de voornaam aan en je mag overal in- en uitlopen. Is de directeur niet aanwezig? Prima, dan mag je die ruimte meteen benutten als werkplaats! Andere kant van de medaille is dan weer wel dat ze een grote mate van zelfstandigheid verwachten. Ik mag de eerste dagen dus zelf wat uitzoeken om mijn tijd nuttig te besteden en als ik vragen heb, moet ik dan maar iemand aanspreken.

Vandaag heb ik de hele dag dossiers ingekeken en heb ik notities gemaakt van kernpunten die in de dossiersamenvatting moeten staan (binnenkort mag ik daar aan beginnen). Ik heb gevraagd aan een leerkracht of ik morgen mee in de klas mag observeren/helpen en aan de psycholoog of ik mag meekijken als ze nog een keertje testen afneemt, want dat is ondertussen toch al twee jaar geleden dat ik dat nog zelf heb gedaan.

's Avonds kon ik de bus gewoon terug nemen, maar omdat ik totaal geen idee had waar precies af te stappen, had ik er niets beter op gevonden dan de haltes maar te tellen :-D Beter op zeker spelen... Ondertussen heb ik toch al een beter idee van de omgeving, dus de volgende keer zal dat wel niet meer nodig zijn.

En nu ga ik een beetje naar één kijken, want jawel, ik heb kabeltelevisie op de kamer en dat komt goed van pas om de eerste eenzame avonden op te vullen!! ;-)