Belle en het Beest

Vandaag heb ik nog een keertje naar Belle en het Beest, samen met de Kleine Zeemeermin en de Leeuwenkoning één van mijn grootste favorieten uit het Disney-gamma, gekeken.
Na 17 jaar (nu ik het hier zo schrijf, is het echt vreemd dat het al zo lang geleden is) is hij misschien niet meer even indrukwekkend als toen ik 7 was, maar ik vind hem nog altijd even mooi :-)
Waar is de tijd dat je minstens een jaar moest uitkijken naar het nieuwste Disney-sprookje, in lekker ouderwets 2D en waaraan jaren werk was voorafgegaan?!

Disney's vergane glorie heeft misschien ook een beetje te maken met het feit dat er niet veel meer sprookjes en volksverhalen te verfilmen zijn, al vond ik Finding Nemo en Ratatouille ook erg leuk! :-)

Er is geen tijd voor verveling!

Ondertussen zit de verhuis naar "het Zuiden" er weer op. Omdat ik alles al bijeengezet en ingepakt had, duurde het niet zo lang voordat papa en Stijn zaterdag alle tassen en dozen in de auto hadden verhuisd. Het was wel een beetje raar om de sleutel af te geven, de "gevreesde" trap af te lopen en voor de laatste keer de voordeur in het slot te gooien. Veel tijd om hier bij na te denken was er echter niet, want we zaten op een strak tijdsschema. Om 18u hadden we afgesproken in de Grenslandhallen in Hasselt, waar het jaarlijkse Toyota-feest zou doorgaan.
Dat betekende dus dat, eens thuis aangekomen, alle dozen, tassen en computer snel van de auto naar binnen verhuisd moesten worden, er snel wat gegeten werd en dat we ons in snel tempo moesten klaarmaken voor het Toyofeest.

Aangezien Toyota al 15 jaar lang zijn grote magazijn in Webbekom heeft staan, werd er dit jaar beloofd dat er nog meer geld tegenaan gegooid zou worden dan anders. Het zou dus een decadent feestje worden...
Toen we aankwamen in de gietende regen, was ik blij dat ik niet op Stijns aanvraag voor krullen ingegaan was. Er was in de eerste plaats geen tijd voor geweest en ten tweede zou er niets van over gebleven zijn...
Gelukkig konden we aansluiten bij de rij wachtenden binnen, waar de bekendste Joeri van België met een camera in zijn kielzog de mensen aan het entertainen was. Er zouden 1300 mensen komen en dat duurt even voordat die allemaal binnen zijn.
Na de controle van de uitnodiging werd iedereen via een catwalk naar de receptie met hapjes geleid. Waar de immens saaie uiteenzetting over de cijfers van het voorbije jaar, vorig jaar nog verplaatste werd, werd deze dit jaar helemaal geschrapt tot grote opluchting van het aanwezige publiek. Aan alle muren van de feestzaal hingen grote projectieschermen waarop af en toe weetjes werden getoond. Saaie cijfers werden op deze manier afgewisseld met leuke weetjes, een fijne oplossing :-)

Het eten was weer lekker, de drank vloeide rijkelijk en tijdens het het hele diner speelde de live-band van "Sterren op de dansvloer" onder leiding van Eric Melaerts. Verder waren er nog verscheidene dans- en showacts en als surprise act kwam Scala optreden, met gastoptredens van onder andere Stijn Meuris en Koen Buyse van Zornik.
Het was dus inderdaad een duur feestje! (foto's op Picasa)

Maandag heb ik Schemerwacht van Sergej Lukjanenko uitgelezen, het boek dat ik bij Nieuwjaar gekregen had. Het is een fantasyverhaal waarin lichte en duistere tovenaars moeten samenwerken om heksen, weerwolven en vooral elkaar onder controle te houden. Het boek is een echte Russische bestseller en is wel leuk om te lezen. De vele Russische namen die er in voorkomen zijn wel even wennen, maar het boek leest heel vlot. Het is wel een beetje moeilijk om er wat van te vertellen, zonder de essentie te verklappen...

Dinsdag zijn Stijn en ik naar het autosalon getrokken. Dat betekent dat Stijn zijn weg gaat tussen de mensen- en automassa en dat ik er achteraan huppel. Ik vind auto's namelijk niet zo boeiend, maar af en toe moet je eens wat over hebben voor je vriendje ;-)
Stijn heeft in ieder geval niet kunnen zeggen dat hij niets gezien heeft, want hij heeft meer auto's gefotografeerd dan dat hij mensen gefotografeerd heeft op het Toyotafeest van zaterdag! Degene die interesse hebben voor de laatste nieuwe automodellen, kunnen hier wel wat vinden.

Morgen gaat het richting Leuven, dus mijn week is wel gevuld :-)

*1*

Vandaag was het dan zover: mijn allerlaatste stagedag. Ik had niet echt iets meer te doen en heb wat kleine dingetjes in orde gemaakt. Briefjes geschreven waar wat allemaal te vinden is, uitleg gegeven aan een andere stagiaire die misschien gaat verder lezen met één meisje, een laatste overleg gehad met een leerkracht en de psychologe en verder de hele tijd moeten afscheid nemen van kinderen en collega's.
Ik vond het wel een beetje triest met de kindjes. Het hele zwakke meisje dat ik elke dag meenam om te lezen besefte het niet zo goed denk ik. Ze had een tekening voor me gemaakt en vroeg wanneer ik precies terug naar België ging, maar wat later vroeg ze wat we volgende week gingen doen. Ik denk dat het pas volgende week gaat doordringen, wanneer ze merkt dat ik haar toch niet meer kom ophalen.
In de andere groep waren er een paar meisjes een beetje verdrietig. Ze waren enorm aanhankelijk en vonden het helemaal niet leuk dat ik wegging. De jongens kwamen ook wat zeggen en deden nog een laatste poging om mijn telefoonnummer of mailadres te bemachtigen, maar dat leek me geen goed idee om dat te gaan uitdelen... Toen de bel ging, kreeg ik nog enkele tekeningen, heb ik nog wat knuffels moeten uitdelen en heb ik ze laten beloven dat ze nog heel goed hun best zouden doen met lezen.
Daarna werd er nog even geborreld in de leraarskamer, waarna ik ook van de overgebleven leerkrachten heb afscheid genomen. Het was wel fijn om te horen dat je bedankt wordt voor de grote inzet en dat je toch wat bereikt hebt met de kinderen.
Ik heb voor de laatste keer de laptop en mijn spullen opgeruimd, heb mijn foto van de wisselkader meegekregen en ben dan vertrokken. Die deur voor de allerlaatste keer dichttrekken, het plein overlopen en de bus richting huiswaarts nemen, dat was toch wel een vreemd moment vond ik, ...

De stage is enorm snel voorbijgegaan. Het is jammer dat ik de afloop niet meer ga kunnen meemaken van hoe bepaalde zaken, maar de remedial teacher heeft beloofd me iets te laten weten op het einde van het jaar, dus dat is wel fijn. Ik heb veel bijgeleerd, maar ook veel nieuwe leuke mensen leren kennen. Ik heb af en toe gegrommeld en (stilletjes) gevloekt, maar ik heb vooral heel veel gelachen en plezier gehad!
Het gaat een hele aanpassing zijn om nu weer over te schakelen naar Leuven...

Mijn werkplek in de leraarskamer, waar we met alle stagiaires op een rijtje zaten:

Mijn foto die op de gang in de wisselkader hing:

*2*

Vanmorgen kreeg ik mail van de prof dat hij na goede ontvangst van het laatste document, mijn stage officieel afgesloten verklaarde. Net als het elke dag afscheid moeten nemen van iemand op de school, geeft dat toch wel een beetje een vreemd gevoel als je nog tot vrijdagnamiddag moet gaan werken...

Maar vandaag was wel een leuke dag. Ik heb gisteren de laatste "leeslesjes" afgerond en de laatste criteriatest afgenomen, waardoor ik vandaag en morgen enkel volgespaarde stickerkaarten kan belonen. Dat betekende vanochtend een dik half uur lang memory spelen en tegen de middag een half uurtje Betoverde Doolhof en Jenga en daarna een half uur buiten tikkertje, verstoppertje en touwtjespringen spelen.
Best wel vermoeiend hoor, zo achter een viertal 9-jarigen aanrennen... Onder het motto "geef ze een vinger en ze willen een arm" was een half uur buitenspelen natuurlijk niet voldoende en besloten twee 'stoere' jongens om van het speelplein af te lopen. De schoolpoort staat namelijk altijd open overdag, waardoor ze op 1, 2, 3 de straat oplopen. Daar stond aan de poort een brandweerauto geparkeerd, die wel heel erg interessant is natuurlijk. Gelukkig kwamen ze na een paar waarschuwingen weer terug (dreigen dat je het tegen de juf vertelt waardoor ze straf krijgen, helpt nog bij deze leeftijd) .
Op dat kleine incident na hebben ze verder wel goed geluisterd en vonden ze het wel leuk. Er zijn niet veel juffen die echt met hen mee tikkertje en verstoppertje spelen en dan vinden ze het geweldig om de juf steeds aan te tikken...

Na de middag heb ik al hun leesblaadjes samengebundeld en er boekjes van gemaakt. Dan kunnen ze de verhaaltjes nog een keertje lezen thuis en nog wat oefenen. Een verhaaltje dat ze al hebben gelezen, leest de 2e keer immers veel vlotter...
Verder heb ik nog wat kleine dingen in orde gemaakt voor de overdracht naar anderen en dat was het zo ongeveer. Nu alleen nog een overleg morgen en dan zit het er op...

Oh ja, ik heb vandaag ter gelegenheid van mijn afscheid nog bloemen en een fles wijn gekregen als dank voor de moeite. Is toch leuk hé :-)

*3*

Vandaag heb ik de aller, allerlaatste hand gelegd aan alle officiële en formele verslagen die af moesten voor mijn stage. Nadat ik mijn theoretische kader heb doorgemaild en afgeprint naar mijn begeleider en de prof, ben ik samen met de andere stagiaires mijn verjaardag en afscheid gaan vieren. We zijn bij het Gras bij de buren neergeploft en hebben bij enkele drankjes er op los gebabbeld! Ik heb van Nienke, Ilona en Suzanne ook nog een verjaardagscadeautje gekregen: een hele zak vol met typisch Hollandse dingen! :-D
Het is zo vreemd dat ik ze niet meer ga zien... Het zijn echte schatten, ik ga ze echt wel missen!

Nienke, Ilona, Suzanne en ik

Mijn verjaardagspakketje: "De hippe Hollandse keuken", pure hagelslag, erwtensoep, drop, stroopwafels, een kaars van de domtoren, een ballon en een kaartje met elfjes op!

Meer foto's op Picasa.

*4*

Vandaag hebben de kindjes tijdens het lezen er alles aan gedaan om me te overtuigen om toch nog maar in Nederland te blijven. Dat zorgt echt wel voor de meest grappige argumenten die uit hun hersenkronkeltjes tevoorschijn komen :-D

Verder heb ik al mijn vrije momenten gestopt in het opzoeken naar theoretische kaders voor mijn verslag. Aangezien ik hier zo goed als geen studieboeken meer heb liggen, was dat niet zo evident. Gelukkig heeft mijn mede-orthostagiaire een paar handboeken meegebracht naar de school. Omdat het boeken waren die ik zelf ook (thuis...) heb, was het een stuk makkelijker om alles op te zoeken. Het is immers moeilijk om voor alles wat je zelf al geschreven en geformuleerd hebt, een citaat of theoretisch stukje te vinden dat hetzelfde beschrijft.

Deze namiddag heb ik echt enorm moeten lachen met de drie andere stagiaires. Ilona had voor haar opleiding creatieve therapie enkele metaforen moeten bedenken voor collega's waarmee ze samenwerkt op de school. Daardoor was ik samen met de anderen al snel nieuwsgierig naar wat ze van ons zou maken. Dat zorgde echt voor een van de meest grappige conversaties die we gehad hebben.
Van mij hebben ze een muisje gemaakt, met de nadruk op een lief muisje en geen vies knaagdiertje. De argumenten daarvoor waren vooral het feit dat ik klein en fijn ben, fijne handjes heb, alles een beetje precies doe en als een muisje eet. Er is dus over "nagedacht" ;-)
Nienke begon als een blauwe bosbes, maar mocht daarna toch een poes zijn en Suzanne werd als vis bestempeld. Ilona mocht ook een lief en pittig knaagdiertje zijn, maar wat voor knaagdiertje precies, is er niet meer definitief uitgekomen. Waarschijnlijk kwam dat doordat we nog steeds moesten lachen omdat ze gisteren tijdens haar eerste oudergesprek door de moeder als 'een lekker ding' begroet werd :-)

Ik zeg het jullie, soms zou je gewoonweg een vliegje moeten zijn in onze school, je maakt er de vreemdste en grappigste dingen mee!

*5*

Deze week is mijn laatste stageweek ingegaan. Deze begon meteen al spannend met mijn eindevaluatiegesprek. Normaalgezien zou dat moeten betekenen dat ik me sinds zondagavond letterlijk zou opeten van de zenuwen, maar die had ik nu vreemd genoeg niet. Niet dat ik er helemaal gerust in was, ik verwachtte eerder een soort aapje dat nog plots uit de mouw tevoorschijn zou komen, maar ik was ook niet zenuwachtig.
Het gesprek verliep heel goed. Zowel mijn begeleider, als mijn begeleidende prof van de Universiteit Utrecht waren vol lof over mijn stagerapport en prestaties. Het enige wat ik nog moet doen is een half A4'tje theoretisch kader voor één van mijn onderzoeken schrijven en dan is het allemaal in orde. Ik schijn onder andere heel erg stipt te zijn, een vlotte en duidelijke verslaggeving te maken, een goede omgang met kinderen en personeel te hebben, en nog meer complimentjes :-) Dat was wel fijn om te horen natuurlijk! Het enige moeilijke wat ik vond, was dat mijn begeleider plots vroeg om van mezelf echt mijn meest sterke punten op te noemen. Dat is altijd iets waar ik toch even over moet nadenken omdat ik het echt niet makkelijk vind. Verder heeft ie mij nog de raad gegeven om nog meer zelfzeker te worden en sneller mijn plaats op te eisen. Daar kon ik me wel in vinden, want ik heb vaak een iets meer afwachtende houding als ik ergens nieuw ben.

Ik vind het wel leuk om de laatste week in te gaan met een hele goede beoordeling en de fijne opmerking dat ik toch een beloftevolle toekomst tegemoet zal gaan :-)

Happy Birthday to Me!

Wat als een superdrukke week vol stress begonnen is, is vrijdag geëindigd in een leuke dag.
Omdat de stage bijna afgelopen is, werd het dringend tijd om mijn stagerapport af te ronden. Daarmee samenhangend moesten ook mijn onderzoeksverslagen in orde zijn. Dat was niet zo evident omdat de psychologe/orthopedagoge die het moet nakijken, er enkel op vrijdag is en dat was toevallig ook de vooropgestelde deadline... Dat bracht een heleboel heen en weer-gemail met zich mee en nog veel meer stress. De hele week heb ik van 's ochtends tot 's avonds verslagen geschreven, gelezen en aangepast- naast het andere werk dat ik dagelijks moet doen natuurlijk. Op zich valt dat nog wel mee, maar als je dan op school ofwel van het netwerk wordt gegooid, ofwel een niet-meewerkende laptop hebt, geeft dat enkele problemen... Je kan dan immers niet meer aan je bestanden die op de server van de school staan. Als dan ook nog eens de server het een aantal keer laat afweten, wordt je helemaal gek...

Maar na veel gestress, gevloek en gegrommel is het allemaal wel in orde gekomen. Het heeft wat inspanningen gekost, maar Liesjes laten het niet snel afweten ;-)

Vrijdagochtend ben ik wel met hele kleine oogjes opgestaan na het late avondwerk. Maar de vele
lieve smsjes maakten dat snel goed. Toen ik op school aankwam, kwamen er meteen enkele kinderen me om mijn nek gevlogen om toch maar zeker de eerste te zijn om me te feliciteren. Ik heb de hele dag verjaardagsfelicitaties in ontvangst mogen nemen en in de namiddag heeft de D-groep voor me gezongen, heb ik tekeningen van de kinderen en een cadeautje van de juf gekregen. Tussendoor heb ik nog wat overlegmomenten gehad, met enkele kinderen gelezen, mijn stagerapport en verslagen voor de bijlagen afgerond en heel de boel doorgemaild naar mijn prof en afgeprint voor mijn begeleider.

Om 15u heb ik de bus genomen richting Utrecht Centraal Station, een uur gewacht in Rotterdam Centraal, een poosje staan wachten op het verkeerde perron in Antwerpen Centraal en net op tijd de juiste trein naar Diest genomen.

In Diest stond mama me al op te wachten en stond er thuis een petit-beurre-taart voor me klaar, inclusief kaarsjes :-p Stijn kwam ook al gauw thuis aan en toen was het tijd voor cadeautjes! Stijn heeft me de hele week in spanning gehouden met de volgende tips:
*wolkjes
*plezant
*iets wat hij ook wel wil hebben
*draagbaar
Ik had er echt geen idee van. Het is de eerste keer dat ik mijn verjaardagscadeau van hem niet heb kunnen raden. Groot was dan ook de verrassing toen er opeens een Canon Powershot G9 uit de verpakking tevoorschijn kwam! Een übercool fototoestel met 12,1 megapixels en 6x optische zoom. Verder heb ik nog 2 volumes van Fullmetal Alchemist, een sleutelhanger, een T-shirt, chinese keukenspulletjes en aziatische bordjes met eetstokjes gekregen van het thuisfront. Ik ben dus weer verwend ;-)

Zaterdag zijn Stijn en ik naar Hasselt gegaan om wat te winkelen en mijn verjaardag verder te vieren. We zijn naar één van onze favoriete adresjes getrokken en hebben in Het Magazijn de lekkere 'Penne met wokgroenten en parmesaan' besteld.
Daarna zijn we naar Kinepolis gegaan, waar we naar National Treasure 2 zijn gaan kijken.

De stressvolle stageweek is dus lekker geëindigd met een fijn verjaardagsweekend :-)

Iedereen nog eens bedankt voor de leuke kaartjes, mailtjes, smsjes en cadeautjes!!

Nostalgie

Enkele leerkrachten van de middelbare school terugzien op een filmpje van YouTube is eerst vreemd, maar daarna vooral grappig. Het brengt meteen weer tonnen herinneringen naar boven! Spijtig dat niet alle leerkrachten er aan mee wilden werken, maar degene die er op staan zijn nog geen haar veranderd...
Een mens zou voor de leut nog eens een keertje een dagje "les" willen hebben met de 6e klas :-)

I am Legend

In de VS is Will Smith's laatste film een megagrote hit. Ik snap eigenlijk niet waarom... Mischien heeft het er mee te maken dat ik het idee had dat alle mensen echt morsdood waren en dat Will Smith gewoon in een lege stad rondliep.

In I am Legend wordt verteld hoe Robert Neville de laatste man op aarde is, die immuun is voor een virus dat gecreëerd werd door de mens. Enkele jaren voordien dacht men met dit virus de remedie tegen kanker gevonden te hebben. Men bleek het serieus bij het verkeerde eind te hebben, want mensen die er mee behandeld werden, kregen een soort hondsdolheid die vervolgens leidde tot het veranderen in een zombie-achtig wezen dat niet tegen zonlicht kan en de overlevende mensen opeet. Robert Neville probeert in New York een remedie te vinden tegen het virus, zodat hij de mensheid kan redden.

Het eerste deel van de film vond ik wel goed. Het was goed opgebouwd, er kwamen enkele mooie scènes in en Will Smith slaagt er in om geheel alleen de hele film te dragen. Want geef toe, zo in je eentje moeten acteren is toch niet simpel. De hond die hem daarbij vergezelt, speelt ook wel leuk. Een waar natuurtalent heb ik gelezen in de krant.
De tweede helft vond ik niet meer dan een opgewaardeerde zombiefilm. Hier zitten een paar vreemde feiten in die ik niet logisch vond op basis van wat er eerst werd verteld. Ik ben wel enkele keren echt opgeschrokken en dat is al wel een tijdje geleden.

Carolien vertelde al dat de film eigenlijk een verfilming van een boek is. Als ik dat eerder had geweten, was ik zeker met een andere ingesteldheid gaan kijken. Als je weet dat het oorspronkelijke verhaal over vampieren gaat, ga je al sneller een "zombiefilm" verwachten.

Een echte aanrader vind ik het niet, maar het is wel een hele verrassing om zo'n stil en leeg New York te aanschouwen!