Om 15u30 heb ik de bus genomen aan de school. Om tijd te winnen ben ik niet meer langs kot geweest, maar ben ik meteen richting station vertrokken. Daar aangekomen, ben ik meteen in de ondergrondse doorgang op zoek gegaan naar een ticketautomaat. Die had ik gelukkig erg snel gevonden en het systeem is er heel erg makkelijk. Je kan er ook meteen een ticket voor België of Duitsland uithalen en je kan betalen met bankkaart of munten. Ik had de hele procedure netjes gevolgd, maar net op het einde ging het fout... De stomme automaat aanvaardde mijn bankkaart niet! Er zat dus niets anders op dan in volle spits het loket voor internationale reizen te gaan zoeken.
Nu is Utrecht Centraal Station helemaal niet te vergelijken met het station van Leuven of Antwerpen. Het is zo'n beetje een ministad op zich met winkeltjes, restaurantjes, café'tjes,... en dat allemaal in de stationshal. Tussen alle rennende treinreizigers door, baande ik mezelf een weg richting... euh ja, richting ergens want ik had er geen idee van waar de loketten zich bevonden. Op goed geluk ging ik dan maar rechtdoor tot ik ergens iets zou zien wat op loketten leek. Ondanks de grote drukte had ik ze toch snel gevonden. Maar toen ik de lange rij wachtenden zag staan, kreeg ik eventjes een crisis... Vol stress ondertussen zag ik plots een lichtbordje "internationale treinreizen" met maar enkele mensjes onder. Met een vreugdesprongetje liep ik snel naar de balie en kon meteen bediend worden. De vriendelijke mevrouw maakte me er zelfs attent op dat ik mijn ticket best uit de automaat kon halen, omdat dat goedkoper was. Ik antwoordde dat ik geen keuze had en het via het loket moest doen, omdat de automaat mijn bankkaart niet aanvaardde. Daarop zei ze dat ik ook met munten kon betalen. Ik antwoordde dat ik dat wel wist, maar dat ik niet voor 18,20 euro aan muntstukken bij me had... Nadat ze nog een keertje vroeg of ik echt wel zeker was dat ik de extra boekingskosten (3,50 euro) wilde betalen, klikte ze dan toch op de printknop en daar kwam eindelijk mijn ticket! Vreemd genoeg kon ik aan de balie wel betalen met mijn bankkaart en hoefde ik mijn geld niet boven te halen.
Met het ticket op zak, zette ik mijn zoektocht verder door de stationshal. Het juiste perron vinden was niet moeilijk, maar ik had nog enkele minuten over om iets te eten voor onderweg te vinden. De Albert Heijn to go was een snelle oplossing met een aanbod van allerlei broodjes, boterhammen en wraps die mooi verpakt zijn om onderweg gemakkelijk te kunnen opeten. Ik had niet zoveel tijd om te kiezen (en dat is erg voor moeilijke kiezers zoals ik), maar mijn oog viel al snel op een wrap met gerookte zalm, dus dat was mooi meegenomen. Het was ondertussen bijna half 5, maar ik had toch nog zin in iets kleins en warms voordat ik aan de lange treintocht zou beginnen. De Burger King was met een snelle cheeseburger de ideale oplossing, dus na een korte tussenstop daar, kon ik op de trein die netjes op tijd was, mijn cheeseburger oppeuzelen.
Richting Rotterdam heb ik mezelf ge-entertaind door sudoku's op te lossen. In Rotterdam aangekomen, was de spits op z'n hoogtepunt: 17u12 en ik moest meteen naar het juiste perron lopen, want om 17u25 zou de internationale trein naar Antwerpen vertrekken. Ook dat perron was snel gevonden, maar omdat iedereen voor dit perron een geldig vervoerbewijs moest tonen, duurde het eventjes voordat je voorbij de controle was. De trein richting Antwerpen, Brussel en Parijs is vrij druk. Er zitten heel wat zakenmensen en studenten op, maar ook reizigers die het leuk vinden om met hun koffer tegen iedereens benen aan te knallen.
Toen de trein stopte riep de conducteur gauw naar mij en enkele andere jongeren dat we best naar het achterste gedeelte konden rennen, omdat de trein vooraan al bomvol zat en de meeste mensen daar ook opstapten. Dankbaar voor zijn fijne raad, zijn we dan ook helemaal naar achter gerend, om daar net op tijd voor vertrek de trein op te springen. In de trein zelf stond en zat overal wel iemand. Ik had nog een vrij plaatsje kunnen bemachtigen, gelukkig, want ik had geen zin in een uur rechtstaan in een bomvolle trein...
Onderweg was er nog even tumult toen de conducteur kaartjes kwam controleren. Enkele Spaanse studenten op rondreis hadden hun pas niet ingevuld en kregen een boete. Eerst hadden ze geen geld, daarna konden ze toch al 20 euro betalen. Toen de conducteur het paspoort afnam en gegevens begon te noteren, toverden ze wonderwel nog een keertje 20 euro boven, maar de resterende 10 euro boete konden ze echt niet betalen. Tot hun grote ongenoegen kregen ze toch een schriftelijke aantijging en wat later gingen ze bij andere reizigers bedelen om geld voor hun verdere reis richting Parijs.
Bijna in Antwerpen werd het spannend: ik had precies 7 minuten de tijd om van het perron naar de loketten te lopen, een Go-Pass te kopen en terug te rennen voor de trein naar Diest. Dat was een beetje een ambitieus plan, zeker omdat ik uiteindelijk maar 5 minuten over had doordat de trein een beetje te laat aankwam. Vooraleer ik alle trappen opgelopen was en bij het loket aankwam, vertrok de trein al richting huis. Ik had geen zin om een uur in het station te zitten wachten en ben dan maar op zoek gegaan naar een trein die ergens in de buurt zou passeren. Het bord "vernieuwde" zich en een trein richting Leuven kwam tevoorschijn. Na even iedereen verwittigd te hebben van de verandering van plannen, zodat iemand me in Aarschot kon oppikken, begon ik aan mijn laatste treinuurtje van de week, om om 19u35 aan te komen in Aarschot station, waar mama mij al stond op te wachten. Om 20u kon ik dan thuis eindelijk in de zetel ploffen. Zo'n treinreis is vermoeiend :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
De trein, altijd een beetje reizen. ;-)
Een reactie posten