"Anyone can cook"

De laatste Disneyfilms hebben me, op Finding Nemo na, niet meer naar de filmzaal kunnen lokken, maar Ratatouille zag er wel leuk uit. Vrijdagavond zijn Stijn en ik dan ook naar de Kinepolis getrokken om het avontuur van het ratje te aanschouwen.

Net in de zaal aangekomen, had Stijn al snel twee bekende gezichten gespot, maar zij hadden ons niet gezien :-p Omdat Gwendoline druk in de weer was met haar gsm, had ik haar een smsje gestuurd met "Piep! Kijk eens links achter u! ;-)" en pas toen hadden ze het door (onze subtiele aandachttrekkers hielpen niet). Omdat Kinepolis nu vaste plaatsen op het ticket geeft, konden wij niet naast hun gaan zitten, maar voor ons waren de zitjes blijkbaar niet verkocht, dus konden zij voor ons komen zitten. Hadden we het geweten, dan hadden we Ina en Roeland ook gevraagd voor de film. Arme Roeland, hij wil zo graag een filmgroepje hebben en nu zat de helft er al :-D

De film zelf was verrassend leuk, ik had hem niet zo goed verwacht. Bij momenten twijfel je zelfs of het nu echt of getekend is, zo sterk is hij! Ook Stijn vond hem leuk en die is meestal niet zo voor tekenfilms te vinden. Het verhaal zit ook goed in elkaar. Om het met Stijn zijn woorden te zeggen: "ook al is het helemaal niet realistisch, toch is het zo weergegeven dat het verhaal heel aannemelijk is". Natuurlijk kan ook de traditiegetrouwe moraal niet ontbreken, anders zou het geen Disneyfilm zijn... ;-)

Een dikke aanrader dus! Al vraag ik me wel af of Ratatouille opnieuw een hype met tragische gevolgen gaat ontketenen... Hopelijk kunnen ouders deze keer "neen" zeggen als zoon- of dochterlief voor een ratje als huisdier gaan smeken, zodat de asielen en dierenopvangcentra nu niet overspoeld zullen worden met ratjes in plaats van dalmatiërs (ratjes zullen toch niet Nemo-gewijs doorgespoeld worden?).