De Nederlander

"Dè Nederlander bestaat niet", zei prinses Máxima zaterdag in een toespraak.
Volgens mij zijn Nederlanders nochtans echt een volk met een eigen identiteit.

Zo drinken ze echt liters thee. Bij ons in de leraarskamer kan je bijvoorbeeld bijna het hele Pickwick-gamma vinden. Zelfs de kinderen zijn erg blij als ze op vrijdagnamiddag kunnen thee drinken in de klas, terwijl een leerling trots rond gaat met een doos zelf meegebrachte koekjes (bij voorkeur "sop"-koekjes).

Naast de thee heb je ook de "vrijdagavondborrel". Vrijdag wordt er wat vroeger gestopt met werken en trekken collega's er op uit om gezellig een "borrel" te gaan pakken. Dit fenomeen heeft zich nog niet voorgedaan bij mij op de school, maar er zijn wel andere dingen. Zo kwam vorige vrijdag na schooltijd een leerkracht op haar vrije dag weer op school aan, in het gezelschap van een fles wijn, toastjes, kaas, tonijn- en eiersalade, om na de zware week op school het weekend leuk te kunnen beginnen.

Iets anders typisch Nederlands is de fiets. Of de zon nu schijnt, of het regent pijpenstelen, Nederlanders trotseren weer en wind om per fiets hun bestemming te bereiken. Bij regenweer gaat dat steevast gepaard met een regenpak of regencape, zodat ze niet doorweekt aankomen.

Nog wat anders is natuurlijk het taalgebruik. En wat is er nu typischer voor een volk dan hun manier van uitdrukken? Het meest grappige vind ik de "hoihoi!". Niet om "hallo!" te zeggen zoals wij dat doen, maar in de aard als "doei!" of "doeg!". Iets vreemd aan het taalgebruik is het volgende: vorige week vroeg één van de leerkrachten of ik me hier helemaal wilde integreren. Ik schuif al mee aan bij de thee en heb de "je" en "jou" al zoveel moelijk geautomatiseerd (de "u" moet ik nog afleren), maar ik blijf enkele typische Vlaamse uitspraken hebben (wat heus niet gaat veranderen). De leerkracht in kwestie wees me er op dat wij als Vlamingen, die zo dicht bij de Franse taal zitten, meer Nederlandse uitspraken hebben dan de Nederlanders zelf. Voorbeelden daarvan zijn de "s.v.p." in Nederland in de plaats van "a.u.b." , of het woord "dossier" dat ik op z'n Vlaams blijf zeggen, terwijl de rest het op z'n Frans uitspreekt. En zo zijn er nog wel een paar.

Nederlanders zijn ook een erg druk volkje. Iedereen heeft hier hobby's. Liefst van al houden die bepaalde sporten in en gebeuren ze twee tot drie keer in de week, op z'n minst. Nu heeft iedereen wel hobby's, maar het is algemeen bekend dat Nederlanders veel sportiever zijn dan Belgen.

Het karakter van de doorsnee Nederlander is ook wel typisch te noemen. Nederlanders zijn vlotte mensen. Nergens zit haast achter, alles komt wel in orde. Van iedereen wordt wel een portie zelfstandigheid verwacht, maar als er hulp nodig is, mag je wel bij iemand aankloppen. Niet alleen wordt die zelfstandigheid op het werk verwacht, maar ook op school. Studenten verrichten hier meer zelfstudie dan bij ons en zelfs in de basisschool moeten kinderen al snel zelfstandig werken in de klas. Het typische klassikale onderwijs van bij ons is hier niet snel te zien.

Verjaardagen worden steeds uitbundig gevierd. Er wordt vermeden dat belangrijke vergaderingen of besprekingen op iemands verjaardag vallen en op de verjaardag zelf wordt er altijd getrakteerd. Bij ons komen zelfs de kinderen langs bij alle juffen met een grote verjaardagskaart, waarop elke juf wat schrijft en daarna een stukje cake of soesje mag nemen.

Om te eindigen wil ik toch nog even het "Oranje"-gevoel vermelden. Want onze Hollandse buren zijn vrij fanatiek: bij een sportwedstrijden, geboorte van prinsjes/prinsesjes, feestdagen,... Bij de minste reden worden alle oranje spulletjes naar boven gehaald en wordt er hard gesupporterd of feest gevierd.

En zo kan ik nog wel even doorgaan...