Vannacht schrok ik plotseling wakker van een harde knal die verdacht dichtbij klonk. Halfslapend voelde ik iets vreemd in mijn bed. Blijkbaar was het latje waarmee de gordijnen in mijn kamer ophangen van de muur gedonderd en keek ik gewoon recht naar buiten. Nog steeds halfslapend kroop ik -met lat en gordijnen- naar de rand van het bed en rekte ik me helemaal uit om de rail weer terug te hangen. Dat bleek niet echt te lukken, maar aangezien er niets anders voor de ruit hangt, wilde ik hem toch graag terug op de oorspronkelijke plaats. Na nog een aantal pogingen bleek het railtje toch iets of wat in positie te blijven en kroop ik weer ver onder mijn dekbed.
's Ochtends had ik helemaal niet meer gedacht aan het voorval en ben ik gewoon uit mijn kamer vertrokken met de gordijnen dicht. Later op de dag moest ik opeens denken aan iets vreemd dat ik heb gedroomd vannacht. Toen begon ik te twijfelen. Het was toch niet echt gebeurd? Want waarom zouden mijn gordijnen nu plotseling met rail en al naar beneden recht mijn bed in duikelen?
Toen ik daarnet terug op mijn kamer kwam, ging ik het zaakje toch eens van dichtbij bekijken. En inderdaad: mijn gordijnen hangen gewoon omhoog, maar het latje waaraan ze bevestigd zijn, hangt wankelig op de grens van het evenwicht. Blijkbaar heb ik het dus toch niet gedroomd. Benieuwd of het vannacht weer naar beneden stuikt...
Lang leve de immer bereikbare klusjesmannen van Torres!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten