Toen de prof het vanmiddag had over een telefoonlijn voor crisishulpverlening die best permanent bezet kon zijn, kwam dat best een beetje verwarrend over in de aula :-)
De glimlach op het gezicht van vele studenten deden de prof zelf nadenken over haar niet zo goed gekozen verwoordingen, maar ze ging onverstoord verder.
Op Duracell werkt ze, zeg ik u!! Elke les opnieuw: er is geen stoppen aan, de woordenvloed blijft stromen en van tijdsbewaking is geen sprake... Vermoeiend, zo'n lessen. Heel vermoeiend!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten